Vandaag is de laatste dag dat we toerististische hoogtepunten bezoeken. Vanaf morgen zal alles anders zijn.Gelukkig kunnen we nog een dag genieten van de deskundigheid van Carol. Nadat hij ons dinsdagavond op de trein heeft gezet, is hij zelf teruggereden naar Delhi. Hij had niet doorgekregen dat er een andere trein was geboekt, daarom kon hij niet met ons meereizen. Het was zijn plan om het vliegtuig te nemen, maar alle vluchten waren volgeboekt. Dan maar met de trein. Woensdagmiddag belde hij al dat de trein pas in de avond zou aankomen. Vanmorgen zagen we hem weer bij het ontbijt. Zijn trein was om drie uur 's nachts aangekomen. Vanwege het festival zijn duizenden mensen onderweg en is het hele treinverkeer ontregel. Dat ontdekken wij ook. Maar daarover later meer.
Vandaag doen we het wat rustiger aan. Carol weet voor ons een autoriksja voor acht personen te regelen. Onderweg veel bekijks, veel achteropkomend verkeer blijft een poosje achter ons hangen om die blanke mensen eens uitgebreid aan te gapen.
De ruines van een zeer oude Buddhatempel zeggen ons niet zoveel, maar de zon is heerlijk. We kleuren lekker bij. De stoepa staat in volle glorie overeind. Er zitten boeddhisten uit Thailand te bidden, Saakje herkent hen aan hun monnikenkleed. Andere monniken steken hun hoofd bijna in de toren bij het bidden, maar we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat er veel show bij zit.
Een oude man en vrouw zitten gehurkt de klaver in het enorme grasveld te maaien met een klein sikkeltje. Een grasmaaier is verboden, die zou teveel lawaai maken.
Verder naar een modern Boeddhabeeld, wel 60 meter hoog. Dit ziet er keurig schoon uit (zeker voor India). Alleen op blote voeten mag je een rondje om het beeld maken.
De bijbehorende tempel geloof ik verder wel. Eerst maar even de schaduw opzoeken.
Na enig overleg besluiten we de lunch te nemen in een goed restaurant, zodat het avondeten wat simpeler kan. Carol kiest voor het Radisson hotel, wel een beetje erg luxe voor deze stoffige toeristen. Wow, wat een uitgebreid buffet staat hier opgesteld. Zo gaat ons budget wel heel snel op. Tja, loop nu nog eens weg.... Een tussenstop bij de washroom laat zien dat die zijn vijf sterren in ieder geval niet verdient vandaag.
Vlak bij het hotel is een werkplaats, waar met de hand zijde wordt geweven. Een paar mannen laat zien hoe vroeger de prachtigste patronen geweven werden, zelfs met gouddraad. Het patroon is vastgelegd in een soort orgelboeken. Eén weefgetouw heeft een dradenmeester, die de draden van de schering (of is het de inslag?) bestuurt. In de bijbehorende winkel worden prachtige zijden tafelkleden, kussenhoesjes, wandkleden en sjaals voor ons uitgespreid. Dit is dan wel machinaal vervaardigd, want het moet nog wel betaalbaar blijven. Een arbeider kan immers maar een halve inch per dag doen (2 á 3 cm?).
Er is nog tijd voor de shopping wall. De helft van de winkels staat leeg, maar misschien kan het ooit nog wat worden. In ieder geval ligt het niet aan ons. Bij de MacDonalds (!) nemen we wat friet en cola, dan hebben we vast wat binnen. Carol valt bijna van verbazing om als hij dat ziet.
Dan terug naar het hotel om de koffers op te halen.Carol wijst ons hoe we moeten lopen, hij gaat zelf inkopen doen op de markt voor ons avondeten. In het pikkedonker lopen we langs de weg. Dit is wel weer een enorme uitdaging. Vooral als je tot over je enkel in een plas stapt. Echte shit.
In de hal van het hotel nemen we alvast afscheid van Carol en bedanken hem voor zijn geweldige inzet met een Hollands tasje met inhoud en drie zoenen van de zes dames. Zijn dag kan niet meer stuk.
Deze keer zijn we ruim op tijd op het station. Het vertrek is gepland om 21.25 uur. Carol zoekt de status van de trein uit en ontdekt dat hij al een vertraging van twee en een half uur heeft. Met al onze bagage staan we daar, midden op het perron. Hoe doen we dat? Als er na een tijd een bankje vrijkomt, proberen we dat te bezetten. Twee jonge mannen willen wel gaan staan voor blanke ladies. In dank daarvoor kletsen we een poosje met hen, waar ze enorm van genieten. Als hun trein eraan komt. worden we uitgebreid bedankt en goede reis gewenst.
Carol hoort een trein naar Delhi omroepen en gaat proberen die te halen. Hij komt niet meer terug, dus dat zal gelukt zijn.
Helaas wordt onze trein nog nergens aangekondigd. De luidsprekers braken voortdurend geluiden uit, maar wij kunnen er niets van maken. We gaan maar eens kijken of we een chef kunnen spreken. In een kantoortje zitten vier mannen koortsachtig te bellen.Na een kwartier horen we dat de vertraging is opgelopen tot drie uur. Nog vier keer gaan we bij hem langs. Checken voor dezekerheid het treinnummer en het perron. Geen zorg, we zitten goed. Hij komt wel naar ons toe als het zover is. Om half vier staat hij opeens voor ons. De trein komt eraan, maar wel op het perron hiernaast. Help, hoe doen we dit? Met alle bagage over de loopbrug, geen kruier te zien.
Geen paniek, rustig blijven. Zo hebben we wel wat te vertellen thuis. Wat een avontuur. Wat een opluchting ook als we allemaal op een bed zijn geinstalleerd. De adrenaline werkt nog een poos na en we voelen ons lang niet veilig. Maar totnutoe zijn we steeds trouw bewaard door Gods engelen.
Klopt het dat dit de laatst geplaatste is? Het blijft zo stil na 28 feb?
BeantwoordenVerwijderen