Naar Hmarkhawlien

Verslag van zondag 10 maart

Om 5.45 uur ging de wekker in het hotel in Bagbasa. Om 6.30 uur vertrekken we naar het huis van Chalrosang voor het ontbijt. Het was daarna moeilijk afscheid nemen, we wensten elkaar Gods zegen toe. De weg naar Hmarkhawlien is erg slecht, 4 uur rijden.

In het agricultural centrum kregen we onze kamers toegewezen, een 2p en 3p en 2p. Er was ook een eetkeuken bij. Fantastisch! We kregen gelijk een uitgebreide lunch.

Vanaf de zaterdagavond tot zondagavond werd in dit gebouw de 4e missionairy convention Cachar 2013 gehouden. Tegelijkertijd met de vrouwenmeeting 's middags willen ze een vergadering houden over hun missionaire werk.

Om 13.30 uur staan we klaar voor de vrouwenmeeting met WMS-groepen uit 13 dorpen. We krijgen eerst de ruimte om ons te introduceren. Daarna gaven Iepy en Saakje weer hun bijbelstudie uit psalm 23: de Heer is mijn Herder. Onze wens om met de vrouwen hierover in drie groepen door te spreken werd geregeld.

Dat werd in elke groep weer een prachtig moment, waarin de vrouwen getuigden van hun leven met God en deelden met ons hoe God hun Herder was in moeilijke omstandigheden. Een weduwe met 11 kinderen kon een winkeltje beginnen en tot haar grote dankbaarheid kan ze haar gezin onderhouden, of God dan geen Herder is! Een andere vrouw heeft haar kind moeten missen vanwege plotseling opkomende ziekte. Wat was ze verdrietig maar vrede in haar hart was er vanaf dat moment.

Elke groep sloot af met gebed. We vroegen hun hoe ze dat gewoon zijn te doen. Dat gaat op de manier van: ieder bidt voor zich, wat zij op haar hart heeft, hardop, echt hardop en in eigen taal.

Dat is heel indringend en gaat een hele tijd door totdat er nog maar één bezig is en die sluit dan het gebed af. Als je dat zo eens aanhoort vanuit verschillende hoeken van de zaal, dan denk je: wat wordt God indringend aanbeden en Hij zal horen!

Ik had zelf voor deze bespreking gebruikt: een witte hand met een parel erin, dat heeft ongeveer dezelfde symboliek als het beeld van de herder: geborgen zijn, van waarde, en God zal niet toelaten hen uit zijn Hand te laten vallen. Dat: van waarde zijn, was iets waar menige vrouw het toch moeilijk mee had. Toen ze daarbij een kleine boekelegger kregen met teksten die hierover gaan en ook het beeld van een hand met een kleine glazenkraal erin, viel het kwartje: Ik ben echt van waarde voor God, door Jezus Christus! Ze vertelden genezen te zijn als het ware van hun minderwaardigheidsgevoel en zouden er met hun mannen over praten.

Ze zullen deze woorden vast vaker gehoord hebben, maar God gebruikte ons deze middag.

Het was een mooie meeting, die om 16.00 uur was afgelopen.

Even vrije tijd tot 17.30, toen kwam de tweede kerkdienst van die dag. De man van Kim, Sam, preekte die avond. In de RPC mag een oudste ook preken. Hij deed het in het Hmar, met zo nu en dan een zin engels erdoor voor ons. Een indringende boodschap leek het ons toe.

Daarna een prachtig jongerenkoor. Aan het einde van de dienst een slotlied. De mensen zongen (en enkelen liepen erbij) vol overgave en lieten zich helemaal meenemen met de inhoud van het lied.

Na de dienst koffiedrinken bij Kim en Sam in hun woonkamer in het gebouw. Sam is programcoördinator van dit area office, daarom wonen ze in het gebouw. Dat was een gezellige afsluiting van deze mooie dag.