Verslag van zondag 24 februari
Om 7.45 uur liep onze wekker af. We hadden zaterdag een boeiende maar ook een vermoeiende dag gehad, en we waren weer naar een ander hotel dan gepland gebracht. Carol denkt steeds voor ons, zoekt het beste en legt het ons voor. Het heerlijke bed was een genot.
Hoogtepunt van deze dag was de kerkdienst.
Wij allen waren nog niet uitgerust maar na het ontbijt stonden we om 9 uur klaar om door Carol opgehaald te worden voor de kerkdienst. De RPC of Delhi vergadert zondags in een groot schoolgebouw. De predikant van deze gemeente is ds. Solanki.Vanuit deze kerk zijn er inmiddels heel wat kerkplantingsprojecten opgezet in verscheidene hoeken van deze grote stad, en de kerk van ds. Solanki is de moederkerk.
Ds. Solanki leidde de dienst. Wij werden hartelijk welkom geheten, en ook waren 2 predikanten aanwezig uit Korea. Zij komen van de Presbyterian Church of Korea ( Hapchin), waar wij kerkelijke contacten mee hebben.Ook zij kregen een hartelijk welkom, stelden zich voor, gevolgd door een applaus. Voor het gebed vroeg ds.Solanki gebedspunten aan de gemeente en 2 ouderlingen gingen voor in dit voorbedegebed.
De 2 predikanten van Korea kregen van ds. Solanki de ruimte on een preek te houden. Ze deden dat in voor ons onbegrijpelijk engels en het werd vertaald in het hindi.
We ervoeren een internationale dienst, van Oost tot West met India in het midden, zoals de bruid van Christus eruit ziet: uit alle volken.
Na de dienst naar buiten, naar de zon, waar we koffie/thee kregen en ruimte was voor ontmoeting met gemeenteleden en kinderen en de Koreanen.
De kinderen kwamen van de zondagsschool en Saakje vroeg hen waar het over ging vanmorgen.
Ze vertelden: we moeten Jezus volgen en het aan de mensen doorvertellen. Ja, zei Saakje, we zijn vreemdelingen van elkaar maar één grote familie in Jezus Christus. Ja, zeiden de kinderen, we zijn allemaal schaapjes. Wilt u met ons bidden? Daar stond Saakje op het schoolplein met kinderen om haar heen met hen te bidden.
Een gemeentelid zei dat ze zo blij zijn dat we er waren en dat ze vaak voor ons bidden en of we dat ook voor hen wilden doen,en kom terug zo gauw jullie kunnen. Een zuster uit Korea die met de brs. meegekomen was nodigde ons uit om toch vooral ook hun te komen bezoeken in Korea ( welja, natuurlijk!). Een andere br. vertelde over zijn ziekte in het verleden, hij werd opgegeven, maar hij genas. Hoe groot was dat wonder voor hem, de artsen en allen die hem kenden. Hoe groot is God, hij hield zoveel van Hem, en met stralende ogen: Hem wil ik volgen mijn hele leven. Er kwam geen einde aan de mooie contacten en gesprekken.
Aan kinderen en sommige volwassenen heb ik kaarten uitgedeeld uit Emmeloord, als groet van en herinnering aan de brs en zrs uit Nederland, dat deed hun zichtbaar goed.
Ondertussen konden we eten halen dat geserveerd stond. Helemaal geweldig! zittend in de zon (veelal op de grond).
Toen terug naar het hotel. Helaas moesten we op dat moment, 13.00 uur weer wisselen van hotel. Echt niet leuk, maar we schikken ons steeds meer in het chaotische aspect van een reis in India.
Om 16.30 uur zouden we naar de engelstalige worship service gaan, georganiseerd door de moederkerk, in een ander deel van de stad. Iedereen was zo aan rust toe dat niemand het nog zag zitten, behalve Ria.
We zijn verrijkt door het mogen deelnemen aan het zo zichtbaar wereldwijde kerkvergaderend werk van God. Na de dagsluiting met dank aan God gingen we slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten