Bezoek aan Manipuri mission fields

Verslag van donderdag 7 maart.

Vandaag maken we een tocht naar het zendingsgebied in Manipur, naar de dorpen waar Hindu's wonen. Edwin, de man van Rovi, gaat met ons mee. Ook Joute, het hoofd van het Mission Department, begeleidt ons. Eerst stoppen we bij een stonecutters place. Helaas zijn er geen mensen aan het stenen hakken. Hier heeft de vrouw gewerkt die we gisteren ontmoet hebben in een van de kerken. De broer van Edwin beheert dit bedrijf. Dat roept wel vragen bij ons op. Kan een christen het ethisch verantwoorden een bedrijf als dit te beheren?

De eerste kerk die we bezoeken is pas in 2009 in Kokilabon geïnstitueerd. Vier gezinnen met in totaal 21 leden, die door het werk van evangelist Shyam tot bekering gekomen zijn. Oorspronkelijk was hun geloof animistisch, ze baden tot natuurgoden. Eind 19e eeuw zijn ze officieel naar het Hinduisme overgegaan, maar toch leeft het animisme nog. De jeugd heeft twijfels hierover, daarom is dit een goede tijd om te vertellen over het evangelie van Jezus Christus. We worden ontvangen in het huis van een gemeentelid, waar de gemeente 's zondags bijeenkomt. Deze familie is nog maar enkele jaren geleden tot geloof gekomen. Daarom is het ontroerend om te horen dat hun oudste zoon van 20 jaar een theologische studie wil gaan volgen na de high school. De vrouw vertelt dat ze in 2008 een Christelijk lied hoorde wat haar zo aansprak dat ze tot geloof gekomen is. Een jaar later is ze gedoopt. Ze laat ons het lied horen, het is een oproep om Jezus te volgen.

De volgende zendingspost is Keirenphabi, die in 2000 is opgezet met vier leden. De grond voor de kerk is door de WMS in Manipur betaald. DVN heeft bijgedragen in de kosten van het kerkgebouw. Evangelist Radhe Shyam heeft hier de zorg over 25 gemeenteleden. Sinds de mensen hoorden van ons bezoek, hebben ze gebeden dat we veilig zouden aankomen. Ook hier horen we een ontroerend verhaal. Een jonge veehoeder met de naam John zat vaak bij de kerk in de schaduw uit te rusten. Toen de evangelist zijn naam hoorde, heeft hij hem verteld over de apostel met diezelfde naam. Daardoor is hij tot bekering gekomen en ook zijn familie. De Hindu's in dit gebied accepteren de christenen wel, al worden ze eerst wel boos als een familielid zich bekeert. Maar als langzamerhand neemt dat af, als ze zien hoe er vrede komt in het hart van het familielid dat zich bekeert. De Hindu goden zijn veeleisend, veel offers worden gevraagd. Maar het brengt geen vrede in hun hart. Door het evangelie ontdekken ze dat Jezus gekomen is om hen vrij te maken van hun zonden en vrede te brengen.

In Keibul Lamjao wacht een groot deel van de gemeente ons op. Hier werkte pastor Anu Yaima, die al een paar jaar met emeritaat is. Hij is de oudste pastor in de RPCNEI. Zijn zoon, pastor Samuel werkt nu in Tokpachung. Als voorzitter van de WMS-vrouwengroepen hier spreekt hij de dank uit voor ons bezoek. Hij leest een brief voor van Ida, zijn sponsormoeder uit Ten Post. Via zijn mobiel worden de groeten terug gedaan. Ook hier technische vooruitgang. We mogen ons kort even voorstellen en vertellen wat we komen doen. Sjaals worden omgehangen en Peter ontvangt een tas. Van onze kant worden kaarten uitgedeeld met groeten uit Nederland en liederen gezongen.

We rijden door naar de Thanga missionary school, die op de top van een heuvel ligt valk bij een groot meer met drijvende eilandjes. Een groot schoolcomplex, de klassen overbevolkt met kinderen, die enthousiast naar ons zwaaien en de slappe lach krijgen over die vreemde blanke mensen. We krijgen een lunch met rijst en vis met veel graten, waar Saakje bijna in blijft. Daarna gaan we nog even de school rond. De kinderen raken helemaal enthousiast als ze een lang springtouw krijgen. Zelfs de jongens springen mee.

Directeur Lalsawnsang vertelt, dat de school al 23 jaar geleden is opgezet in dit Hindudorp. Door een brand in 1994 (aangestoken door kwaadwillende dorpsbewoners) en een cycloon in 2002 werd de school verwoest, maar met hulp van DVN weer opgebouwd. Nu zijn de mensen niet boos meer, ze laten hun kinderen graag naar school gaan omdat die goed onderwijs geeft. De kinderen volgen allemaal de morning devotion en horen zo van het evangelie. Daardoor komen ook veel ouders tot geloof. Kortgeleden kreeg de school te maken met boze geesten. Lalsawnsang voelde soms hoe hij bij de arm gepakt werd of aangeraakt werd door een geest. De school is gebouwd op de plek van een vroegere heilige Hindu offerplaats. Hindu's durven hier 'snachts niet te blijven. Soms worden studenten ook aangepakt door boze geesten. Een meisje begon helemaal te schokken en te schreeuwen. Ze werd naar de kamer van de directeur gebracht en daar is met haar gebeden en uit de Bijbel gelezen over Jezus die boze geesten uitdrijft in de zwijnen. Daarna werd ze weer rustig. Het animisme leeft nog heel sterk onder deze mensen. Maar de christenen zijn niet bang, ze weten zich veilig bij Christus.