Woensdag 27 februari - Varanasi

De dag begint voor ons in de nachttrein, waarin we een poging hebben gedaan om een goede nachtrust te 'genieten'. Rond half negen zijn we allemaal zo'n beetje weer paraat - we boemelen door  het platteland, komen langs allerlei dorpen, velden.  Vanuit het hotel hebben we sandwiches meegekregen voor het ontbijt..niet echt om over naar huis te schrijven.. Met vereende krachten wordt een kopje koffie gezet..  dompelaar, nescafé, bekertjes..een aantal reisgenoten blijken overal aan gedacht te hebben. Vandaag gaat onze dagopening over Psalm 87, en over de 'lengte, breedte hoogte en diepte van de liefde van Christus'.

We zijn achter met ons weblog, en dit kan nu in de trein weer worden ingehaald.

Om 12 uur komen we aan in Varanasi. Onze gids Carol is niet meegekomen in de trein omdat één en ander mis was gegaan met de reserveringen; hij hoopt later op de dag te arriveren.  Iemand van het hotel zou op het perron van aankomst op ons wachten met een bordje DVN, maar ja, dat bleek weer anders te zijn..niemand te zien.   Na wat onderhandelen met de dragers  werd onze bagage  'tweehoog'  op het hoofd (!) naar de uitgang gedragen; ook daar niemand te zien, dus een taxi geregeld naar het hotel.  Daar bleek dat we vanaf de andere exit op loopafstand waren geweest...

Na wat opfrissen, tijd om Varanasi te verkennen..

Varanasi - ook wel Banaras genoemd - is een van de oudste nog levende steden in de wereld. Een ongelooflijk drukke stad; het is een bedevaartsplaats zowel voor Hindoes als voor Boedhisten. Ee

Rond deze tijd van het jaar is het Kumphmela festival, waardoor het extra druk is met pelgrims die de tempel willen bezoeken en vanzelfsprekend naar de Ganges willen om te baden voor reiniging.

Met een 'autoriksja'  door het razend drukke verkeer wat van alle kanten rijdt en toetert richting de Ghats, de trappen langs de Ganges gekomen.  Inmiddels was het al bijna zonsondergang; we huurden een bootje, zodat we langs de Ghats konden varen en rond half zeven 's avonds vanaf het water de 'Aarti'  konden meemaken; een tradionele Hindoe dienst met allemaal lampjes. 

De mensenmassa daar aanwezig, was indrukwekkend. Met een dubbel gevoel zaten we daar:een bijzonder schouwspel en tegelijk zou je willen dat deze mensen wisten waar de echte Hoop te vinden is.   's  Avonds in het hotel met elkaar lekker gegeten en nog de dagsluiting gehouden.  Carol is nog niet gearriveerd en telefonisch niet bereikbaar.. we hopen hem morgen weer te zien.