Nog een dag reizen en dan zijn we in Churachandpur. Hier zullen we drie nachten blijven, even geen
koffer pakken. Om acht uur worden we opgehaald door 2 taxi’s. Tenminste dat is
de afspraak, maar er verschijnt er maar een. Eerst proberen ze alles in
deze ene taxi te krijgen, maar al snel blijkt dat dit niet gaat lukken. De
andere taxi blijkt niet ver weg te zijn. We zijn ruimschoots op tijd op het
vliegveld Guwahati. Het is van hier maar drie kwartier vliegen naar Imphal.
Nadat we allerlei handtekeningen in
tweevoud hebben in gevuld, krijgen we
een stempel en mogen we verder gaan. Joycy en reverend Ros Infimate zien we al
snel. Het is voor sommige mensen van onze groep een weerzien, maar voor
de meesten van ons toch onbekend. Joycy is +
30 jaar en heeft theologie gestudeerd in Dehra Dun. Nu is zij
coordinator van de vrouwengroepen. Met deze vrouwengroepen gaan we deze dagen
veel doen. Joycy blijft de rest van de tijd
dat we hier nog zijn bij ons. Zij heeft ook ons programma samengesteld.
Nadat we heerlijk hebben geluncht
gaan we naar een basisschool, de Covenant English School, waarvan de broer van Ros directeur is geweest. De
kinderen zijn speciaal voor ons nagebleven. De school heeft 665 kinderen en er
werken 26 leerkrachten. In groep 6 zitten alleen al 61 kinderen. In twee
klassen wordt er een lied voor ons gezongen. Iepy is helemaal in haar element en is niet bij de kinderen weg te
slaan. Met deze school is voor
het eerst contact gelegd in 1980 door Ben Bolt, de toenmalig directeur van de
DVN. Nadat we thee hebben gedronken met de staf vertrekken we naar onze
bestemming Churachandpur. Dit is nog ongeveer twee en half uur rijden. Het is een hele mooie avondrit met een prachtige
zonsondergang. Aangekomen worden we
enthousiast verwelkomd door de beheerders van het Vocational Trainings Institute.
Nadat we een beetje geinstalleerd zijn en wat hebben gegeten, hebben we een
ontmoeting met het bestuur van de vrouwengroepen van Manipur, de provincie waar
we nu zijn. Ieder dorp heeft zijn eigen vrouwengroep. Er zijn 14 leden aanwezig.
Ze vertellen over het werk van de vrouwengroepen. Behalve dat ze vasten en
bidden, zijn ze ook heel praktisch bezig voor de kerken waar zij lid van zijn. Een
van de dingen die de vrouwengroep doet is geld verdienen voor de zending en
voor de mensen in de kerk, die zelf geen geld hebben. Voor ieder district wordt
een bedrag vastgesteld, naar draagkracht. Een deel gaat naar de zending en een
deel is voor de diaconie. Kan een vrouwengroep het geld niet opbrengen dan
wordt zij geholpen en wordt er gezocht naar een oplossing. Het geld wordt
verdiend door op de markt eigengemaakte dingen te verkopen. Het is
fantastisch om te horen hoe ze dit allemaal
doen. Ook moet nog vermeld worden dat we aan het begin van de avond een
kennismakingsrondje hebben gedaan, dit tot hilariteit van de vrouwen. Vooral onze leeftijd en het aantal kinderen die we
hebben, is voor hen heel belangrijk. Ze vinden ons heel oud, bijna te
oud om hierheen te reizen. Het is een leuke gezellige avond. En voor het eerst
slapen we onder onze klamboe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten