Na een de lange busreis (bijna 2 uren) dwars door het drukke Jakarta komen we bij de nieuwe campus van Setia aan. Setia betekent: trouw.
Langs de modderige toegangsweg staan de Indonesische vlaggen te wapperen: een feestelijk gezicht.
Setia bouwt haar nieuwe campus in de gebouwen van een oude fabriek op een industrieterrein.
Een jaar geleden werd hier nog les gegeven in geïmproviseerde ruimtes midden in grote hallen, lekkende daken enzovoort. Nu is dat gedeeltelijk nog zo, maar is de grote zaal al een stuk verder ingericht: podium, beameropstellingen, geluidsinstallatie, wanden met schilderingen enz. Achter de grote zaal wordt druk gebouwd aan de studenten onderkomens, de grote keuken, toilet voorzieningen en nog veel meer.
Ook aan de naastgelegen grote hal wordt druk gewerkt: slopen, opruimen, lassen, metselen en nog meer.
Het feestprogramma is al een uurtje aan de gang maar we zijn er niet minder welkom om. Het is best een groots gebeuren. Het programma wisselt sprekers en videovoorstellingen af met zang en muziek. Ook het koor van studenten en studentes klinkt bijzonder goed en enthousiast!
De video's tussendoor laten de geschiedenis van Setia zien, ook de beelden van de moslimdemonstraties in 2010 en het verjagen van Setia komen langs: heel indrukwekkend. Opvallend is dat we bij deze herdenking geen terneergeslagen mensen aantreffen, maar enthousiaste christenen die het werk van Jezus Christus willen vertellen, ondanks hun (nog) primitieve huisvesting en omstandigheden.
Er is ook een toespraak van Stephen Tong, een bijbelgetrouwe evangelist in Azië die niet schroomt om in duidelijke taal de taak van Christenen in de wereld onderstrepen en de Setia gemeenschap te bemoedigen.
Na het feestprogramma eten we met alle bezoekers samen een heerlijke rijstmaaltijd. Goed georganiseerd! Ze kunnen hier goed feestvieren en op een waardige manier.
Hierna maken we kennis met studenten, hun leslokalen, hun onderkomens etc., met z'n twintig op één kamer, matrasje strak naast matrasje, komt vaak voor.
Terug in de feestzaal raken we in gesprek met Mirjam, die met haar man in Kampen heeft gewoond. Nu vertaalt zij steeds meer boeken van het Nederlands naar Indonesisch (voor Litindo), zoals we ook in de laatste Naast al hadden gelezen. We maken ook kennis met Moses en Toni, beide met hun vrouw. Het plan is dat zij naar Nederland komen voor hun masterstudie theologie.
Al met al een heel bijzondere ervaring die we graag met onze blogvolgers delen. De foto's en een videostukje geven hopelijk nog een betere indruk van het geheel.
https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/Setia25Jaar#Langs de modderige toegangsweg staan de Indonesische vlaggen te wapperen: een feestelijk gezicht.
Setia bouwt haar nieuwe campus in de gebouwen van een oude fabriek op een industrieterrein.
Een jaar geleden werd hier nog les gegeven in geïmproviseerde ruimtes midden in grote hallen, lekkende daken enzovoort. Nu is dat gedeeltelijk nog zo, maar is de grote zaal al een stuk verder ingericht: podium, beameropstellingen, geluidsinstallatie, wanden met schilderingen enz. Achter de grote zaal wordt druk gebouwd aan de studenten onderkomens, de grote keuken, toilet voorzieningen en nog veel meer.
Ook aan de naastgelegen grote hal wordt druk gewerkt: slopen, opruimen, lassen, metselen en nog meer.
Het feestprogramma is al een uurtje aan de gang maar we zijn er niet minder welkom om. Het is best een groots gebeuren. Het programma wisselt sprekers en videovoorstellingen af met zang en muziek. Ook het koor van studenten en studentes klinkt bijzonder goed en enthousiast!
De video's tussendoor laten de geschiedenis van Setia zien, ook de beelden van de moslimdemonstraties in 2010 en het verjagen van Setia komen langs: heel indrukwekkend. Opvallend is dat we bij deze herdenking geen terneergeslagen mensen aantreffen, maar enthousiaste christenen die het werk van Jezus Christus willen vertellen, ondanks hun (nog) primitieve huisvesting en omstandigheden.
Er is ook een toespraak van Stephen Tong, een bijbelgetrouwe evangelist in Azië die niet schroomt om in duidelijke taal de taak van Christenen in de wereld onderstrepen en de Setia gemeenschap te bemoedigen.
Na het feestprogramma eten we met alle bezoekers samen een heerlijke rijstmaaltijd. Goed georganiseerd! Ze kunnen hier goed feestvieren en op een waardige manier.
Hierna maken we kennis met studenten, hun leslokalen, hun onderkomens etc., met z'n twintig op één kamer, matrasje strak naast matrasje, komt vaak voor.
Terug in de feestzaal raken we in gesprek met Mirjam, die met haar man in Kampen heeft gewoond. Nu vertaalt zij steeds meer boeken van het Nederlands naar Indonesisch (voor Litindo), zoals we ook in de laatste Naast al hadden gelezen. We maken ook kennis met Moses en Toni, beide met hun vrouw. Het plan is dat zij naar Nederland komen voor hun masterstudie theologie.
Al met al een heel bijzondere ervaring die we graag met onze blogvolgers delen. De foto's en een videostukje geven hopelijk nog een betere indruk van het geheel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten