27 en 28 mei
Zondag 1e Pinksterdag,
Om half negen rijden we met onze bus naar de kerk in Laihantung. De dienst begint om 9.00 uur, we zijn ruim op tijd. Als we bij de blauw houten kerk aankomen staat de vader van ds. Zakarias: Bapa Maramba ons al op te wachten. Met een enthousiast “Goedemorgen” heet hij ons welkom in onze eigen taal. De kerk is aardig vol, we vinden een plek in het midden .Als we naar buiten kijken zien we een karbouw grazen. De voorganger en ambtsdragers komen binnen en de dienst begint. Ds. Zakarias is een jonge man uit de eigen gemeente die heeft gestudeerd in Jakarta. Hij heeft een duidelijke stem en preekt deze morgen uit Handelingen 1 en 2. Voor ons herhaalt hij de belangrijkste punten in het Engels. In deze dienst wordt ook het Heilig Avondmaal gevierd. De diakenen delen brood en bekertjes rond. Een bijzondere ervaring om dit mee te maken. Verschillende volken verenigd in het geloof. De een op blote voeten of slippers en de ander op sandalen of schoenen. Maakt niet uit, we voelen ons één met elkaar.
Als de dienst is afgelopen, mogen de kerkgangers nog even blijven zitten voor onze bijdrage aan deze dienst: het DVN lied, we krijgen spontaan applaus.
Na de dienst drinken we koffie bij de familie Maramba. Het is een hartelijke ontmoeting. Er wordt heel wat afgepraat met behulp van Alie en ds. Jan, die druk vertalen. Ons Indonesisch is nog niet zo best. We kunnen tot tien tellen, maar daar is het meeste mee gezegd. Na de koffie een heerlijke Indonesische maaltijd, waar de kip ook nu niet ontbreekt. Deze keer zit ze in de soep die we bij de rijst eten.
Er worden op aanvraag brillen gepast en uitgedeeld. Om ongeveer twee uur in de middag rijden we weer terug naar Waimarang. De zondagmiddag wordt rustig doorgebracht, met wandelen en lezen.
Om vier uur wordt iedereen thuis verwacht, omdat een aantal vrouwen uit de omgeving pinksterliederen komen zingen. Daar genieten we van. We kunnen via Alie en ds. Jan verschillende dingen vragen. Wij zingen het DVN lied en daarna krijgen we allemaal een cadeautje: een IKAT van eigen makelij. Een grote verrassing!
Bij het avondeten, we eten Kolak, een soort soep met o.a. kleine peulvruchtjes ,banaan, casave, legt Ds Jan de preek uit. We zingen pinksterliederen en na het eten wordt er door een van ons een Nederlandse preek gelezen. Om half negen gaat het licht uit omdat het een bewolkte dag was. Het zonnepaneel had niet genoeg energie verzameld. Daarom gaan we vroeg naar bed. Half tien is iedereen onder zeil.
Maandag 29 mei,
Om half zeven staat iedereen op. Zeven uur komen ook de reisgenoten die op de nabij gelegen locatie slapen weer aan met de bus. Er wordt ontbeten. Om acht uur rijden we naar Mau Maru, waar we een bezoek hopen te brengen aan de kerk en de school. Bij het schoolbezoek genieten de deels buiten spelende kinderen van de uitgedeelde sleutelhangers van DVN. Bij het bezoek aan een klaslokaal, constateren de “juffen “ onder ons dat er weinig materiaal is om te lezen en te schrijven. We bezoeken vervolgens de kerk waar ook een aantal mensen uit Lapundi zijn. Die kerk zouden we eigenlijk bezoeken. Maar door de regen van de afgelopen dagen is het pad daarheen voor de meeste van ons te glibberig en de rivier te hoog. Er is goed te zien dat in Mau Maru enige materiele hulp niet onwelkom is. De mensen van de kerk van Lapundi hopen ook op middelen voor renovatie van hun kerk. Er wordt gesproken over de geschiedenis van de beide kerken, en de toekomst van de school. Meegenomen tweetalige zondagschool boekjes (Engels/Indonesisch) blijven voor beide kerken achter. Daarna lopen we gezamenlijk terug naar de winkel, waar we uit de bus zijn gestapt. De winkel is enige jaren geleden gestart met hulp van DVN. Ziet er keurig uit. We drinken hier koffie en thee. De mensen uit Lapundi moeten dan weer terug en er wordt gevraagd of er toch niet wat mensen mee willen lopen richting Lapundi. Na enig overleg lopen een zestal mee naar de rivier, en inderdaad de “weg” is behoorlijk glibberig. We moeten erg goed oppassen om niet uit te glijden, dus: HATI, HATI ; Voorzichtig. De anderen hebben met de bus David nog een stukje weggebracht. Na ruim een uur ontmoeten we elkaar weer en gaan we gezamenlijk met de bus huiswaarts. Onderweg zien we nog een aangereden karbouw die met alle macht op de weg gehouden wordt, om niet in het ravijn te storten. Het is niet mogelijk elkaar op deze weg te passeren, dus rijden we tijden achter een vrachtwagentje met veel hout, mensen en allerlei andere zaken.
Teruggekomen in Waimarang is er een lunch, waarna sommige nog wat wandelen in de omgeving. De koffers worden bij daglicht ingepakt, want morgen vroeg, om 4 uur opstaan en om vijf uur weg rijden staat op het programma.
Dan moeten we weer afscheid nemen van het, op het moment zo groene Sumba en terug naar Bali.
En de foto’s https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/27En28Mei#
Geen opmerkingen:
Een reactie posten