Impressie Soemba

24 t/m 29 mei Soemba

De Verre Naasten in Indonesië: een impressie.

Lai Handangu en Waimarangu: twee nederzettingen waar de voorgangers van DVN hun sporen hebben achtergelaten. In de eerste vestiging nauwelijks meer. Het ziekenhuisje van Mesoz is niet meer te vinden. Maar in het tweede dorp zijn de herinneringen tastbaar of functioneren nog volop. De maalderij en de fabricage van meubels is stilgelegd. Afgebouwd dus omdat het te duur werd en er eigenlijk voor de meubels geen afzetmarkt was. De gebouwen staan er nog maar de sloten zitten op de deuren. Ook de woning van een aantal Nederlandse uitgezondenen is er nog en functioneert nu als guesthouse voor de gasten die Sumba bezoeken. Het is nu eigendom van de GGRI. Ook wij verbleven daar. Jan Boersema is er regelmatig te vinden om in alle rust zijn werkzaamheden voor te bereiden en af te sluiten.  Lijkt ons trouwens een mooie plek om het eco- toerisme te ontwikkelen! Ook de gebouwen van de theologische school worden niet meer gebruikt. De school is verplaatst naar Waingapu. Jammer eigenlijk maar wel te begrijpen. De huidige vestigingsplaats is veel beter en sneller bereikbaar.

De Indonesische zusterorganisatie van DVN, Yakkersum, is echter  volop actief als het gaat om voorlichting op het gebied van de landbouwontwikkeling. Productieverhoging kan leiden tot afzet van bijvoorbeeld rijst op de markt en vergroot tegelijk de variatie van het menu van de eigen bevolking. Mais kan dan minder worden. Er is ook aandacht voor andere producten. Tien voorlichters zijn werkzaam en zij ondersteunen ongeveer 60 motivators richting de gevormde boerengroepen. Zij zijn actief tot ver buiten Waimarangu en hebben daarbij niet alleen aandacht voor de leden van de GGRI. Het begrip “verre naaste” wordt dus ruim ingevuld.

Wai Marangu oogt prettig. Het is ruim opgezet en staat midden in het groen. Vroeger kon je vanaf de waranda van het huis de zee zien. Nu moet je een flinke klim maken de berg op om een prachtig uitzicht te hebben over het Soemba van vandaag. Er zijn trouwens plannen om in het oude gebouw van de theologische school  een trainingscentrum voor leken- predikers en evangelisten te stichten. Verdere vorming en onderwijzing kan het niveau van de prekers alleen maar verhogen!

DVN heeft het roer dus flink omgegooid. Er gaat geen contant geld meer richting personen. Wel wordt een aanvullende bijdrage gestort in het emeritaatsfonds voor de predikanten, wordt een bijdrage gegeven voor de honorering van evangelisten en hier en daar een kleine bijdrage voor de bouw van kerken. Van dit laatste hebben we mooie voorbeelden gezien. Ten slotte zal er geld nodig zijn voor een nieuw schoolcomplex in Waingapu. De grond is gekocht, de bouwvergunning schijnt rond te zijn en hopelijk kan de bouw snel beginnen. De huidige locatie – een kerkgebouw – is voor onderwijs eigenlijk niet geschikt.

Daarnaast is Jan Boersema voor 75% in dienst van DVN. Het werk van hem is trouwens ook veranderd en aangepast. De voorlichtingsbezoeken aan de zelfstandige gemeenten zijn ver teruggebracht.  Dat is een taak van de kerk zelf geworden. Wel wordt gereageerd op een gerichte hulpvraag. Zijn werk is hoofdzakelijk docent zijn en dat doet hij niet alleen in Waingapu. In Jakarta werkt hij voor Setia en in Malang regelmatig voor een Koreaanse opleiding waar ook een drietal Soembanese studenten aanwezig zijn. Daardoor krijgt de GGRI de beschikking over goed opgeleide predikanten die een rol kunnen gaan vervullen in de opleiding van een nieuwe generatie predikanten.  Afwisselend werk dus maar zijn werkdruk is behoorlijk hoog.

Een impressie heeft iets te maken met de persoonlijke ervaring en waarneming van een bezoeker. Zo moet u dit ook lezen. Het is geen exacte weergave van alles wat er door DVN wordt gedaan rond het eiland Soemba. Wel zegt het iets over de betrokkenheid van een vakantieganger die meer wilde zien er vooral ervaren dan alleen maar mooie plaatjes en genieten van inheemse maaltijden.

27 en 28 mei Pinksteren

27 en 28 mei

Zondag 1^e Pinksterdag,

Om half negen rijden we met onze bus naar de kerk in Laihantung. De dienst begint om 9.00 uur,  we zijn ruim op tijd. Als we bij de blauw houten kerk aankomen staat de vader van ds. Zakarias: Bapa Maramba  ons al op te wachten. Met een enthousiast “Goedemorgen” heet hij ons welkom  in onze eigen taal. De kerk is aardig vol,  we vinden een plek in het midden .Als we naar buiten kijken zien we een karbouw grazen. De voorganger en ambtsdragers komen binnen en  de dienst begint. Ds. Zakarias is een jonge man uit de eigen gemeente die heeft gestudeerd in Jakarta. Hij heeft een duidelijke stem en preekt deze morgen uit Handelingen 1 en 2. Voor ons herhaalt hij de belangrijkste punten in het Engels. In deze dienst wordt ook het Heilig Avondmaal gevierd. De diakenen delen brood en bekertjes rond. Een bijzondere ervaring om dit mee te maken. Verschillende volken verenigd in het geloof. De een op blote voeten of slippers en de ander op sandalen of schoenen. Maakt niet uit, we voelen ons  één met elkaar.

Als de dienst is afgelopen,  mogen de kerkgangers nog even blijven zitten voor onze bijdrage aan deze dienst: het DVN lied, we krijgen spontaan applaus.

Na de dienst drinken we koffie bij de familie Maramba. Het is een hartelijke ontmoeting. Er wordt heel wat afgepraat  met behulp van Alie en ds. Jan, die druk vertalen. Ons Indonesisch is nog niet zo best. We kunnen tot tien tellen, maar daar is het meeste mee gezegd. Na de koffie een heerlijke Indonesische maaltijd, waar de kip ook nu niet ontbreekt. Deze keer zit ze in de soep die we bij de rijst eten.

Er worden op aanvraag brillen gepast en uitgedeeld.  Om ongeveer twee uur in de middag rijden we weer terug naar Waimarang.  De zondagmiddag wordt rustig doorgebracht, met wandelen en lezen.

Om vier uur wordt iedereen thuis verwacht, omdat een aantal vrouwen uit de omgeving  pinksterliederen  komen  zingen. Daar genieten we van. We kunnen via Alie en ds. Jan verschillende dingen vragen. Wij zingen het DVN lied en daarna krijgen we allemaal een cadeautje: een IKAT van eigen makelij. Een grote verrassing!

Bij het avondeten, we eten Kolak, een soort soep met  o.a. kleine peulvruchtjes ,banaan, casave, legt Ds Jan  de preek uit. We zingen pinksterliederen en na het eten wordt er door een van ons  een Nederlandse preek gelezen. Om  half negen gaat het licht uit omdat het  een bewolkte dag was. Het zonnepaneel had niet genoeg energie verzameld.  Daarom  gaan we vroeg naar bed. Half tien is iedereen onder zeil.

Maandag 29 mei,

Om half zeven staat iedereen  op. Zeven uur komen ook de reisgenoten  die op de nabij gelegen  locatie slapen weer aan met de bus. Er wordt ontbeten.   Om acht uur rijden we naar Mau Maru, waar we een bezoek hopen te brengen aan de kerk en de school. Bij het schoolbezoek  genieten de deels buiten spelende kinderen van de uitgedeelde  sleutelhangers van  DVN. Bij het bezoek aan een  klaslokaal, constateren  de “juffen “ onder ons  dat er weinig materiaal is om te lezen en te schrijven. We bezoeken vervolgens  de kerk waar ook een aantal mensen uit Lapundi  zijn. Die kerk zouden  we eigenlijk bezoeken. Maar door de regen van de afgelopen dagen is het pad daarheen voor de meeste van ons  te glibberig en de rivier te hoog. Er is goed te zien dat in Mau Maru enige materiele hulp niet onwelkom is. De mensen van de kerk van Lapundi hopen ook op middelen voor renovatie  van hun kerk.  Er wordt gesproken over de geschiedenis van de beide kerken, en de toekomst van de school. Meegenomen tweetalige  zondagschool boekjes (Engels/Indonesisch) blijven voor beide kerken achter. Daarna lopen we gezamenlijk terug naar de winkel, waar we uit de bus zijn gestapt. De winkel  is enige jaren geleden gestart met hulp van DVN. Ziet er keurig uit. We drinken hier koffie en thee.  De mensen uit Lapundi moeten dan weer terug en er wordt gevraagd of er toch niet wat mensen mee willen lopen richting Lapundi. Na enig overleg  lopen een zestal mee naar de rivier, en inderdaad de “weg” is behoorlijk glibberig. We moeten erg goed oppassen om niet uit te glijden, dus: HATI, HATI ; Voorzichtig. De anderen hebben met de bus David nog een stukje weggebracht. Na ruim een uur ontmoeten we elkaar weer en gaan we gezamenlijk met de bus huiswaarts. Onderweg zien we nog een aangereden karbouw die met alle macht op de weg gehouden wordt, om niet in het ravijn te storten. Het is niet mogelijk elkaar op deze weg te passeren, dus rijden we tijden achter een vrachtwagentje met veel hout, mensen en allerlei andere zaken.

Teruggekomen in Waimarang is er een lunch, waarna sommige nog wat wandelen in de omgeving. De koffers worden bij daglicht ingepakt, want morgen vroeg, om 4 uur opstaan en om vijf uur weg rijden staat op het programma.

 Dan moeten we weer afscheid nemen van het, op het moment zo groene  Sumba en terug naar Bali.

En de foto’s  https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/27En28Mei#

25 en 26 mei

Vrijdag, 25 mei 2012

Verkenning van de omgeving van  Wai Marangu.

’t Is weer vroeg dag; als de hanen kraaien worden we wakker. Met ons vieren slapen we in het “buitenverblijf”. In het voormalige zendingshuis, waar Alie en Jan Boersema met hun kinderen hebben gewoond, is het merendeel van onze reisgenoten ondergebracht.  Wij vieren zijn streng geselecteerd om echt “local” te wonen. Onze behuizing is ruim genoeg; de sanitaire voorzieningen zijn pover  en onze slaapplaatsen zijn “twijfelaars” en gebaseerd op Soembanese afmetingen dus aan de krappe kant. Zo’n eerste nacht is daarom even wennen.

Om 7 uur gaan we met de bus naar de lokale markt in Melolo. Een belevenis om zo kennis te maken met de plaatselijke bevolking in hun economie. We zien veel mannen en vrouwen met rode monden door het gebruik van de siripruim. Alle basisbehoeften zijn te koop. Een veelheid aan kleurige en onbekende vruchten en kruiden en gedroogde  visjes maar ook alles wat in en om de woning nodig is. Teveel om op te noemen. De fotograven kunnen hun hart ophalen.

Daarna gaan we naar huis voor ons ontbijt. Nasi goreng of brood.

Lopend gaan we naar het landbouwvoorlichtingscentrum van Yakersum en maken kennis met Martinus. Zo’n 40 landbouwgroepen zijn betrokken bij dit project zodat 2000 boeren worden bereikt. We gaan ook kijken bij een ikat-weefster en verbazen ons over haar vaardigheid en het mooie kleed dat wordt gemaakt.

’s Middags gaan we naar het strand en zwemmen in zee. Zo ver het oog reikt hebben we het strand voor ons zelf en we genieten van het zwemmen in de golven.

Zaterdag, 26 mei 2012

Vanmorgen vertrokken we naar de evangelisatiepost Parai Kahlembi. Daar hebben we gesproken met een nieuwe evangelist die nu een maand hier aan het werk is; ze zijn nog in de opbouwfase en we hebben  hier boekjes achtergelaten voor de zondagschool.

Daarna hebben we een bezoek gebracht aan Rende waar de adat nog volop in gebruik is. Indrukwekkende huizen en graven van de voorouders in de kampong.  Vervolgens hebben we gegeten bij Katharina die bij haar schoonouders woont. Zij houdt huisgodsdiensten en organiseert een zondagschooltje.  Haar schoonvader is dorpshoofd; samen met een ander dorpshoofd kregen we informatie over de gang van zaken en de ontwikkeling in dat gebied. Tegenover hun kampong is een bouwterrein beschikbaar voor kerkbouw; vanuit de omgeving is er nog weerstand tegen de bouw.  Katharina had een maaltijd voor ons klaargemaakt en die was heerlijk.

Daarna zijn we verder gereden naar Andakapeta waar een grote nieuwe kerk is gebouwd die twee weken geleden in gebruik is genomen. We spraken met de evangelist en de zondagschoolleider. Op Hemelvaartsdag zijn daar 15 mensen gedoopt en men verwacht verdere groei. Ook deze kerk ligt in een gebied waar de oude adat nog steeds invloed  heeft .  De kinderen van de zondagschool hebben een aantal liedjes gezongen en ook hier hebben we boekjes gegeven.

Foto’s :    https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/25En26Mei#

We hebben weer internet :) verslag 24 mei

Donderdag 24 mei 

Vroeg opstaan in Kuta want we moeten vanochtend met een vliegtuig van Merpati Airlines naar Sumba. Afgesproken is dat we zo veel mogelijk gewicht achterlaten in Kuta, Alie heeft daar een bergplaats voor de koffers geregeld. Even lastig dus: wat moet er mee en wat niet? Is het op Sumba straks warm of kouder? Welke cadeautjes nemen we allemaal mee? Enz.
Toch lukt het ieder stel om slechts één koffer mee te nemen. Gemiddeld 12,5 kg per persoon naar later blijkt. Naar de luchthaven in twee shifts en klaar zijn we om te vliegen om 10.25 uur. Uiteindelijk wordt dat zo’n 11.00 uur. Fantastisch rustige vlucht in een MA60, Chinees fabrikaat. We zien onderweg het eiland Lombok en later de ‘olifantsruggen’ , typische bergketens, van Sumba.
Op Waingapu staat ds. Jan ons weer op te wachten: een heel leuk weerzien! Hij blijkt hier al weer aan aantal dagen aan het werk te zijn. Er is een plaatselijke bus gehuurd voor alle dagen hier op Sumba, inclusief chauffeur en bijrijder. De bevolking moet het even met een bus minder doen.

Na een bezoekje aan de haven (heel rustig nu met 1 vrachtschip uit Surabaja en de veerboot aan de overkant) gaan we lunchen in een restaurant dat goed draait, maar wat voor de locals wel aan de heel dure kant zal zijn. Wel zien we veel gasten die kennelijk ambtenaar zijn.

We gaan langs de Theologische Hogeschool (STT) waarvoor onze kerken ook gastdocenten leveren. Het is (tijdelijk) gevestigd in het kerkje van de gemeente van Waingapu. Buiten op de muur staat de hele organisatiestructuur keurig op het bord vermeld, met alle docenten erbij. De inrichting is verder heel sober. Er zijn al enige tijd nieuwbouwplannen die nog op uitvoering wachten. Onderweg wordt de grond die daarvoor is aangekocht aangewezen.

Hierna rijden we door naar een christelijke middelbare school (SMTK) in opbouw. Met steun van de kerkburen van het grote eiland is men hier heel actief begonnen en dit voorjaar ook verhuisd naar de bouwlocatie (nog niet klaar) omdat de oude locatie te ongezond was. Hier is het ruim en helder: prachtig om te zien hoe de bouw snel vordert en de eerste groepen al les krijgen (en wonen!) in tijdelijke onderkomens. Men is druk bezig met het voorbereiden van een visitatie door de overheid, een beetje zenuwachtig ook wel. Na erkenning door de overheid kan men immers erkende diploma’s af geven. Mooi om te horen dat het initiatief voor deze school van de mensen zelf is gekomen: er is immers godsdienstvrijheid in dit land en als andere godsdiensten scholen oprichten (die door de staat worden betaald later) willen wij dat ook…. Nu moet men echter wel alle kosten eerst zelf betalen. Veel van de docenten blijken opgeleid op Setia.

Door naar Wai Marangu, via Melolo, waar Alie toch nog even wat boodschappen haalt.
Het onderkomen waar we de komende vijf dagen zullen bivakkeren heet van de eenvoudige soort, maar daar zijn we inmiddels goed op voorbereid en het is werkelijk heel goed. Hier gaan we slapen onder de klamboe en mandiën met een bakje, zoals het hoort.
Licht ’s nachts moet komen van onze eigen (zak)lampjes.

En weer foto’s:   https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/24Mei2012#

22 en 23 mei (voorlopig laatste bericht)

Dinsdag 22 mei 2012.

Bali: Munduk - Bedugul meer - Tanah Lot en Kuta.

Vroeg op vanmorgen! We liepen om 6.30 uur richting de sawahs van Munduk. Het is maar een klein plaatsje en heeft iets van een dorp dat gebouwd is langs een doorgaande weg. Wel is die straat heel erg steil. Je volgt dan in eerste instantie smalle weggetjes die naar beneden lopen maar pas op, de brommertjes zijn overal. Soms alleen met de berijder maar vaak ook hele families tot 5 personen toe. Kleine kinderen geklemd tussen ouderen en soms ook slapend. De amazonezit is hen ook niet vreemd. In onze ogen behoorlijk gevaarlijk.

Maar het ging die morgen om de sawahs. Een prachtig systeem waarbij de wensen van mensen in evenwicht zijn met de mogelijkheden van de natuur. De top van de berg mag nooit ontbost worden. Anders kan de natuur zijn sponswerking niet doen en is er geen gestage aanvoer van water. Op Bali is dit in deze regio in evenwicht. We liepen eerst over verharde paden maar al snel bewogen we ons op kleine dijkjes die de grens vormden tussen de talloze velden. We zagen mannen met  klapperende doeken lopen die hun best deden de vogels op een afstand te houden.  Dat lukte soms wel maar vaak ook niet.

In een eerder dagverslag hebben we ons positief uitgelaten over het opruimen of niet aanwezig zijn van allerlei straatafval. Helaas troffen we veel plasticafval aan in de goten die het water naar de rijstvelden leidt. In de dorpen was het afval meer aanwezig dan in de steden. Hier ligt nog een schone taak voor de bevolking.

Vervolgens doorgereisd naar het Bedugulmeer. Dit meer ligt op ongeveer 1000 meter hoogte ten opzichte van het zeeniveau. Eigenlijk is het de krater van een reeds lang uitgedoofde vulkaan.  Het blijft een indrukwekkend gezicht om na een steile pasweg dit meer plotseling op te zien duiken. Veel Balinezen brengen hier hun weekenden door.

In de loop van de middag doorgereisd naar Tanah Lot. Wat betekent zoiets als het land in het midden van de zee. Dit heiligdom staat op een vlak voor de kust gelegen rots. Het zeewater heeft grillige vormen in het basalt uitgeslepen. Vanaf een tegenover gelegen heuvel heb je een prachtig uitzicht op dit kleine tempelcomplex. Wel is het in de omgeving erg commercieel geworden. Je kunt er zelfs zgn. heilig water kopen.

Aan het begin van de avond zijn we in Kuta gearriveerd. Dit vakantieoord werd vooral bekend door een verschrikkelijke aanslag die in het begin van de deze eeuw bijna 200 mensen het leven kostte. Het toerisme heeft zich wel hersteld. Blanken bepalen voor een groot deel het straatbeeld. Een monument herinnert aan deze vreselijke gebeurtenis.

Foto’s:  https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/23Mei201202#

23 mei

We blijven in Kuta tot donderdagmorgen en vliegen dan door naar Sumba voor een vijfdaags verblijf. We hebben vandaag een vrije dag. Waarschijnlijk is dit voorlopig het laatste bericht tot we weer terug zijn in Kuta. We verwachten op Sumba geen berichten te kunnen plaatsen……maar we schrijven wel door, hopelijk hebben jullie dan 29 mei weer een verslag van ons.

21 mei

’s Morgens weer vroeg op. Om  5.45 uur worden we bij de bus verwacht. We rijden een klein stukje en daar stappen we in 3 bootjes om dolfijnen te gaan spotten. We zijn niet de enige, er gaan vele bootjes op weg. We kunnen allereerst genieten van de zonsopgang en daarna van de dolfijnen. Schitterend, wat een sierlijke beesten en niet tientallen maar meer dan honderd! Echt geweldig en zo dichtbij. Er waren niet veel fototoestellen mee, maar er zijn wel mooie plaatjes gemaakt. We zijn eerst teruggevaren naar het hotel. Daar hebben we ontbeten en zijn met een aantal weer in de boot gestapt om te gaan snorkelen. Gelukkig ging er een trapje mee, anders hadden een aantal er een hard hoofd in of ze nog wel in de boot zouden kunnen komen. Wat een prachtig schouwspel onder water en wat een rust ervaar je daar. Een schitterende beleving. Terug in het hotel konden we nog een poosje van het zwembad en de rust genieten en hebben daarna de koffers weer gepakt. Met de bus gingen we naar de “hot springs” en daarna naar de tempel Brahma Vihara Arama bij Banjar. Hier zagen we dat op Bali de godsdiensten met elkaar verweven zijn, een beetje boeddhisme, een beetje hindoeïsme, een beetje animisme. Ze zijn er hier op Bali erg intensief mee bezig, bij elk huis zie je een tempeltje en worden offertjes gemaakt, kleine gevlochten kunstwerkjes met bloemen.  Ze worden op allerlei plekjes gelegd, ook op kruispunten op de paadjes rond het huis. Rond 16.30 uur kwamen we in het guesthouse in de bergen. We hebben een schitterend uitzicht over de bergen en de sawa’s. De meesten zijn nog even het dorp ingewandeld en na het eten zijn we weer vroeg naar bed gegaan. We hadden er weer een lange dag opzitten en morgen moeten we weer vroeg klaarstaan ……

En de foto’s:  https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/23Mei2012#

tussenberichtje en foto's 19 en 20 mei

Tussenberichtje, inmiddels zijn win Kuta op Bali en hebben we weer goed internet. Hierbij de foto’s bij het verslag van 19 en 20 mei. De andere verslagen volgen morgen.

https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/21Mei2012#

19 en 20 mei

19 mei

Na het ontbijt krijgen we een rondleiding op de aan het hotel grenzende koffieplantage  met een Nederlands sprekende gids. De Nederlandse taal  had hij van de toeristen geleerd, vertelde hij trots.  Al rondwandelend kregen we informatie  over de koffieplanten.  Op deze plantage wordt de Robusta koffie geteeld. Koffie Arabica is iets bitterder en groeit boven de 600 m  zeeniveau.  We genoten verder  van specerijen : peper, kruidnagel, nootmuskaat , kaneel.  Ook zagen we  vanillestokjes en  cacaobonen groeien. Veel te zien , te ruiken, en cacao mochten we ook proeven, al  leek het nog niet op onze chocolade. We zagen hoe palmsuiker, of Javaanse bruine suiker, gemaakt werd van vocht uit de klapperboom , ingekookt en in de holle stam van de palmstengel werd gegoten en afgekoeld. Dit product vond gretig aftrek.  Voor ons klom  er  ook iemand in de klapperboom die liet zien hoe  men het sap op vangt. Terwijl we stonden te luisteren en te kijken, werden er super snel  vogels en mandjes gevlochten van palmblad. Werkelijk heel erg leuk. Natuurlijk werden ze vervolgens te koop  aangeboden.

Om 11 uur rijden we weg van Kalibaru Hotel, op weg naar Bali.

 13.20 uur eerst nog een stop om op Java te lunchen, voor we de boot op gaan.

We zijn rond 15 uur bij de boot en  kunnen vrijwel gelijk doorrijden de boot op .                               SAMPAI   YUMPA LAGI  JAVA , wat betekent : Tot ziens Java.

 Gelukkig is de boot niet overvol zoals we op sommige krantenfoto’s wel zien. De Balinese zee is vandaag behoorlijk rustig, al hebben we bij het draaien wel een behoorlijke deining. Ook hier lopen weer veel verkopers rond  die  proberen  zonnebrillen en “handige” sleutelhangers met verschillende schroevendraaiers en  praktische vouwbrillen te verkopen. “Goedkoper dan de HEMA” zoals ze zeggen.

De wind is heerlijk.  Met een klein uurtje zijn we over en rijden we het groene Bali op. In dit deel van Bali is het grote  Taman Nasional  Bali Barat ofwel het nationaalpark Taman.

Op dit eiland zien we veel meer koeien, honden en kippen langs de weg. Verwonderen ons over de vele hindoetempeltjes en offerplaatsjes die in bijna elke tuin staan en op heel veel plekken langs de weg.  17.45uur komen we aan in Resort Aditya. Een prachtig hotel, met mooie koele kamers.  Hier geen kakkerlakken en slakken. Wel overal bloemen, op bed, op de trappen, op ieder beeld in de tuin in prachtige schalen met  mooie bloemvormen in het water gelegd.

We genieten van een heerlijke warme maaltijd van 4 gangen, kijken naar jonge Balinese danseressen begeleid door muziek en horen het geluid van de zee op de achtergrond. Een genot voor alle zintuigen. Daarna : naar onze kamers, die na alle warmte, heerlijk koel zijn.

Zondag 20 mei 2012

Er is ontbijt tot 10 uur. Voor die tijd, of er na een duik in het zwembad of in de zee!  Alie nodigt ons om 11.00 uur uit voor de samenkomst naast de eetzaal. We luisteren naar en discussiëren over een preek van Ds. A. v/d Lugt over  Openbaring 19 t/m 21. Aansluitend drinken we koffie en dan is het bijna weer lunchtijd. Na de lunch is iedereen vrij tot 19.00 uur, tot het diner. Daarvoor kunnen we de zonsondergang bekijken.

Daarna is er een vervolg op de samenkomst van vanmorgen.

We gaan op tijd naar bed, want morgenochtend vroeg gaan we dolfijnen spotten en snorkelen.

Een heerlijke rustdag!

Foto's volgen nog.

18 mei

Vanmorgen om 3.30 uur opgestaan.  Dit is het echte vakantiegevoel. Om 4.00 vertrokken we richting de Bromo. Iedereen had veel lagen kleding aan want het was erg koud. In twee jeeps vertrokken we volgeladen naar de zonsopgang. We waren nog maar net op weg of we stonden al in de file. Het was net Nederland. Nadat we bijna een uur hadden gereden werd er ineens omgekeerd omdat het plateau waar we naar toe zouden gaan vol was. De chauffeur van de jeep kwam tot die conclusie omdat er veel jeeps terug kwamen terwijl de zon nog  niet opgekomen was. We reden naar een ander uitkijkpunt.  De zon kwam op achter een berg en wolken. Maar toch was het mooi om te zien hoe de lucht kleurde en hoe de zon begon te schijnen. We waren erg blij met onze warme kleding want het was erg koud.

Daarna gingen we weer in de jeeps en vervolgden onze weg naar de Bromo. Bij de Bromo aangekomen zagen we dat het daar ook erg druk was. Het bleek dat er veel lokale mensen vandaag een bezoek aan de bromo brachten omdat het  gisteren Hemelvaartsdag was.  Er waren veel jeeps en paarden en bromfietsen. Met de paarden kon je naar de krater gebracht worden  en daar maakten een aantal mensen gebruik van.  De anderen van de groep gingen te voet. Dat was een hele klim, voor de ervaren klimmers een makkie  en voor de ongeoefende mensen een hele klim maar uiteindelijk kwam iedereen  bij de trap en ja hoor ook hier stonden we weer in de file. Een lange rij mensen die allemaal naar de krater wilden. Dus langzaam aan ging iedereen de trap op en konden we langs de krater lopen en we konden in de krater kijken. Het was schitterend om te zien. De zwaveldamp steeg omhoog. Ondertussen hadden we er al 5 uur op zitten en iedereen had zin aan een ontbijt, want ja dat was er om 4.00 uur bij ingeschoten. We zijn  weer naar het hotel gegaan, hebben ontbeten en gemandied. (Dat heet in het Nederlands douchen).

We vertrokken naar  Kalibaru. Onderweg begaf de airco van de bus het en het werd erg warme rit. Maar de chauffeur heeft een garage gevonden waar deze kon worden gerepareerd. Met enig oponthoud waren we om 19.00 uur in Kalibaru.

En hierbij de foto’s:   https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/18Mei#

16 en 17 mei

16-5-2012            Woensdag

Een ochtendconcert.

Na een lange reisdag mag de wekker wat later – 7 uur een mooie tijd.

Er werd een ochtendconcert gegeven. Om kwart  over vier begon de eerste zanger;  een dringende sonore stem; langzaam aangevuld door andere zangers – ver weg en dichtbij. Om half vijf nam dit koor langzaam afscheid; daarna volgde een nieuwe zanger. Een volle zware stem met murmelende bijstemmen. Een kwartier later zwakte ook dit koor af en nam afscheid. Tussendoor klonk enkele malen een telefoon – een beller uit een andere tijdzone. Ruim na vijf uur gaf deze beller zijn verwoede pogingen op. Toen klonk, o zo mooi, het koerend geluid van en tortelduifje. Het concert vond een voortzetting in een langzaam nadrukkelijk motorisch gebrom en gezoem gedirigeerd door de lichtsignalen rood en groen.  Onze wekker was daarna overbodig,

Malang en Lawang.

We beginnen met een verkenning van Lawang met zijn prachtige stadscentrum met het mooie koloniale TUGU-hotel. (Kamerprijs meer dan 800 euro). Na een rondleiding in het hotel genieten we van een kop koffie met wat lekkers. We voelen ons de koning te rijk. Na een stadtour gaan we richting Wonosari Theeplantage even achter Lawang. Als we aankomen zijn de theeplukkers nog druk bezig . De fotocamera’s kunnen mooie beelden vastleggen.

17-5-2012            Hemelvaartsdag             

Handelingen 1:11b. Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen , zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie hem naar de hemel hebben zien gaan.

Om 4.15 uur begint weer een zanger die oproept tot gebed; gelukkig duurt deze oproep maar twee minuten.

Vanochtend om 7 uur begint onze rondleiding bij Wonosari. Deze plantage is ruim honderd  jaar oud en beslaat een oppervlakte van  700 HA; totaal werken er 1.000 mensen waarvan 300 pluksters. We krijgen in de fabriek uitleg over het plukproces en de daarna volgende verwerking.

Op het terras voor ons huis houden we een schriftoverdenking met het zingen van enkele verzen en het lezen van een preek.

Om half twaalf zijn de koffers weer gepakt en vertrekken we richting de vulkaan Bromo. Het  is een prachtige tocht ; het laatste deel gaat over smalle bergwegen. In de namiddagzon staan we aan de rand van de caldera en zien voor ons een grote zandvlakte de vulkaan Bromo die  in 2010 nog actief is geweest, Morgen vroeg gaan we de vulkaan per jeep bezoeken.

En hierbij weer de link naar de foto’s: https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/16En17Mei#

15 mei

Het was inderdaad waar!!

Wie in Nederland 400 km reist, kan dat in een betrekkelijk korte tijd doen. Bijvoorbeeld  wie een reis van Maastricht naar Groningen maakt legt 400 km af en doet dat in ongeveer 5 uur. Op en neer vanuit Zwolle naar Ouddorp is ook 400 km en dan heb je ook niet meer dan 5 uur nodig. We vlogen vorige week vanaf Schiphol naar Singapore in 12 uur. En vandaag reden we met de bus van YogYakarta naar Malang in ..... 12 uur. Een volledige dagvulling dus. Maar in een vliegtuig zie je bitter weinig. Deze 12 uur was geweldig maar ook vermoeiend.

De reis ging van Midden- naar Oost-Java. Het dichtstbevolkte eiland ter wereld. Meer dan 1000 personen per vierkante kilometer (Nederland heeft een gemiddelde van 600). En deze mensen bewegen zich voort per auto en per brommer en dat gebeurt op wegen die al dat verkeer nauwelijks kunnen bergen. In Jakarta sta je voortdurend in de file: in de rest van Indonesië beweeg je je voort met een gemiddelde van minder dan 40 km per uur.

Maar niet getreurd! De reis was prachtig. Een afwisselend landschap met veel natte rijstbouw (sawah's), suikerrietverbouw en allerlei groentesoorten. Langs de wegen talloze eethuisjes en winkeltjes. De informele economie in zijn meest zuivere vorm en tegelijk een manier van leven die velen een karig bestaan geeft.

Wat ons ook opviel was de netheid van de dorpen. Ontwikkelingslanden zijn berucht om hun vervuiling. Allerlei rommel verplaatst zich dan door de wind van de ene kant van de weg naar de andere. In Indonesië is dat niet het geval. Overal wordt geveegd en dat geeft aan de bewoonde wereld een prettige aanblik.

Indrukwekkend waren de silhouetten van de vulkanen. Vooral in de ochtenduren tekenen deze reuzen zich wazig af tegen de oplichtende horizon. Op deze reis bleven ze op afstand maar we moesten wel twee paswegen trotseren, met alle gevaren van dien. We hopen er meer te zien. Maar daarover schrijft een ander een volgende keer.

Setia viert 25 jarig bestaan (11 mei 2012)

Na een de lange busreis (bijna 2 uren) dwars door het drukke Jakarta komen we bij de nieuwe campus van Setia aan. Setia betekent:  trouw.
Langs de modderige toegangsweg staan de Indonesische vlaggen te wapperen: een feestelijk gezicht.
Setia bouwt haar nieuwe campus in de gebouwen van een oude fabriek op een industrieterrein.
Een jaar geleden werd hier nog les gegeven in geïmproviseerde ruimtes midden in grote hallen, lekkende daken  enzovoort. Nu is dat gedeeltelijk nog zo, maar is de grote zaal al een stuk verder ingericht: podium, beameropstellingen, geluidsinstallatie, wanden met schilderingen enz. Achter de grote zaal wordt druk gebouwd aan de studenten onderkomens, de grote keuken, toilet voorzieningen en nog veel meer.
Ook aan de naastgelegen grote hal wordt druk gewerkt: slopen, opruimen, lassen, metselen en nog meer.

Het feestprogramma is al een uurtje aan de gang  maar we zijn er niet minder welkom om. Het is best een groots gebeuren. Het programma wisselt sprekers en videovoorstellingen af met zang en muziek. Ook het koor van studenten en studentes klinkt bijzonder goed en enthousiast!
De video's tussendoor laten de geschiedenis van Setia zien, ook de beelden van de moslimdemonstraties in 2010 en het verjagen van Setia komen langs: heel indrukwekkend. Opvallend is dat we bij deze herdenking geen terneergeslagen mensen aantreffen, maar enthousiaste christenen die het werk van Jezus Christus willen vertellen, ondanks hun (nog) primitieve huisvesting en omstandigheden.
Er is ook een toespraak van Stephen Tong, een bijbelgetrouwe evangelist in Azië die niet schroomt om in duidelijke taal de taak van Christenen in de wereld onderstrepen en de Setia gemeenschap te bemoedigen.

Na het feestprogramma eten we met alle bezoekers samen een heerlijke rijstmaaltijd. Goed georganiseerd! Ze kunnen hier goed feestvieren en op een waardige manier.
Hierna maken we kennis met studenten, hun leslokalen, hun onderkomens etc., met z'n twintig op één kamer, matrasje strak naast matrasje, komt vaak voor.
Terug in de feestzaal raken we in gesprek met Mirjam, die met haar man in Kampen heeft gewoond. Nu vertaalt zij steeds meer boeken van het Nederlands naar Indonesisch (voor Litindo), zoals we ook in de laatste Naast al hadden gelezen. We maken ook kennis met Moses en Toni, beide met hun vrouw. Het plan is dat zij naar Nederland komen voor hun masterstudie theologie.
Al met al een heel bijzondere ervaring die we graag met onze blogvolgers delen. De foto's en een videostukje geven hopelijk nog een betere indruk van het geheel.

Hier de link naar de foto’s: 

https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/Setia25Jaar#

12-14 mei

Vervolg zaterdag 12 mei

Eindelijk internetcontact…het lag dus toch niet aan ons, van het resultaat hebben jullie inmiddels mee kunnen genieten. Daarna zijn we naar de vulkaan de Merapi geweest. Hij was in de wolken. Indrukwekkend om de verwoestende werking van een lavastroom of modderstroom te zien. ’s Avonds zijn we naar een dansvoorstelling geweest, het Ramayanaballet. Dit is een typisch Javaans verhaal dat in heel veel dingen terugkomt.

Zondag 13 mei

Een plaatselijke kerkdienst bezocht van de Gereja Protestant Indonesia Barat; Warta Jemaat. Een fijne ervaring, ook al versta je niet zoveel van de dienst. We werden in het Nederlands begroet, opvallend hoe veel mensen Nederlands spreken en nog veel meer Nederlands verstaan.

We hebben de omgeving van het guesthouse verkend en ’s middags een overdenking gehouden. ’s Avonds werden we uitgenodigd voor een maaltijd in een typisch Javaans restaurantje buiten de stad, een heerlijke maaltijd, heel primitief klaargemaakt.

Maandag 14 mei

We hebben een citytour door Yogjakarta gemaakt. We hebben het Kraton bekeken, dat is het paleis van de sultan en zijn badhuis en het hele verhaal eromheen gehoord, daarna een Batikwerkplaats bekeken, heel interessant om te zien hoe die stoffen gemaakt worden. En een zilverwerkplaats met Javaans zilverwerk. Zoveel dingen, zoveel indrukken en kom je lopen op de straat dan wordt je direct een fietstaksi aangeboden en moet je moeite doen om duidelijk te maken dat je liever gaat lopen. ”s avonds met de hele groep met een fietstaksi de stad in, ook dan blijkt het moeilijk om duidelijk te maken dat je naar een winkelstraat wil en niet naar de batikwinkeltjes die bevriend zijn met de bestuurder. Maar ook dit soort ervaringen moet je ondervinden om iets van het land te begrijpen. Weer een dag voorbij met heel veel indrukken.

en hierbij een link naar de foto's

https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/1214Mei#

foto's bij bericht 8-12 mei

Hierbij de link naar de foto's bij het bericht van gisteren.
https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/812Mei#
Een uitgebreider verslag van ons bezoek aan Setia volgt nog. In het verslag maar met een paar woorden genoemd maar het was een geweldige dag en ervaring. Blijf ons volgen :)

8-12 mei

Een aantal berichten tegelijk. In Jakarta konden we niet goed op internet. Maar ondanks dat we geen berichten konden plaatsen op de weblog ging de tijd wel door en vertellen we nu over de wederwaardigheden van verschillende dagen.

Dinsdag 8 en woensdag 9 mei

Na een voorspoedige (trein)reis was iedereen rond 8:15 uur op schiphol, klaar voor vertrek. Het eerste deel naar Singapore was een vlucht van bijna 13 uur en daarna overstappen op de vlucht naar Jakarta van 1,5 uur. We kregen in totaal 3 warme maaltijden aan boord. We kwamen daar aan om 8:20 uur met een tijdsverschil van ca 5 uur.

In Jakarta stond Jan B ons op te wachten en hebben we eerst een rondrit gemaakt en verschillende gebouwen en het plein van de vrijheid met Monas (Nationaal Monument) gezien. Daarna alweer een (warme)maaltijd. ‘s Middag tijd voor ons zelf en nog even een wandeling de stad in naar wat winkels. ‘s Avonds nog een maaltijd en toen mochten we eindelijk ons bed in.

Donderdag 10 mei 2012

's morgens om 8 uur ontbijt met naar keuze nasi of brood. Om 9 uur vertrokken we met de busjes naar het ereveld Menteng Pulo in Jakarta. Daarna naar de haven in het oude Jakarta. Tijdens de ritten staan we versteld van alles onderweg. Het vele verkeer, de brommers, en alle andere karretjes die je er ziet. En alle winkeltjes langs de kant van de weg. De zelfde soort toko's bij elkaar, dus soms ineens een wijk met allemaal bloemen en plantverkopers naast elkaar. Rijen met (voor ons) kamerplanten die zo in de openlucht verkocht worden of een zeilmakerij met enorme lappen stof die op een naaimachine verwerkt worden. of gewoon een stalletje met rolstoelen en krukken, of wc potten. En daar tussendoor de etenstentjes met allerlei gerechten en fruit. Je kijkt je ogen uit en blijft je verbazen.

We gingen naar de haven in het oude Jakarta, daar waar vroeger de VOC schepen kwamen, we proefde de sfeer in Cafe Batavia, hoe het er daar vroeger aan toe moet zijn gegaan. We hebben het Museum Wayang bezocht en het verhaal over de poppenspelen gehoord en Alie laten onderhandelen over de prijs voor de souvenirs. Dat kun je haar wel toevertrouwen. Naar de ophaalbrug en de uitkijkpost over de haven geweest en daarna langs de kade gelopen en op een boot geweest. Wat is het leven daar anders dan wij gewend zijn. Na een rit van 75 km (2 uur) weer terug in het guesthouse, nog genoten van een heerlijke maaltijd en weer naar onze kamers.

Vrijdag 11 mei

Vandaag gaan we het 25-jarig bestaan van Setia vieren. Eerst een gedeelte van de dienst bijgewoond en daarna een gezamenlijke maaltijd.Het hele terrein bekeken en een fotoshoot met de nodige Setia studenten.

Door naar het vliegveld en daar wachten op de vertraagde vlucht naar Yogjakarta, dan nog een rit van een uur naar ons hotel bij de Borubudur, onderweg een supersnelle en smakelijke maaltijd en rond half twaalf in het hotel.

Zaterdag 12 mei

's Morgens vroeg naar de Borubudur, om 7 uur vertrekken we gehuld in een sarong. Schitterende tempel met zijn bhoeda's en gravures. We waren niet de enige en het leek wel of iedereen met ons op de foto wilde. Rond 9 uur een heerlijk ontbijtbuffet en daarna tijd voor ons zelf en om 12 uur met koffers weer verzamelen.

Het komt steeds dichter bij..... we zijn druk bezig met de laatste voorbereidingen.
We hebben nog wat foto's van onze laatste voorbereidingsbijeenkomst op 16 april. Die avond hebben we allemaal een korte presentatie gehouden over onderwerpen over Indonesie, het land, de cultuur, de godsdiensten en de projecten van De Verre Naasten. Heel boeiend en leerzaam. En daarbij hebben we een Indonesische maaltijd gehouden. Iedereen heeft wat gerechten meegenomen, een heerlijk geheel en een heel leuk "voorproefje" voor de reis.
Hierbij de link naar de foto's. https://picasaweb.google.com/108282783668900494554/1603IndonesischeMaaltijdTerVoorbereiding