Nakekela & Biketour SOWETO

Dag 10: 24 juli 2014
Nakekela
Vandaag stond het bezoek aan de Hospice Nakekela op het programma. Een onderkomen voor mensen die geen hoop meer hebben. De patiënten die we zijn tegengekomen verschillen in de leeftijden. Het varieert van 15 jaar tot in de 60. Ze zijn hier gekomen omdat of de families niet meer voor ze kon zorgen of dat de overheid zelf heeft bepaald de patiënt hier te brengen. Wat opvallend was, was de positiviteit die de mensen in Nakekela hadden. Als ze hulp nodig hadden stonden er gelijk zusters voor ze klaar. Verder was het heel mooi te zien dat de patiënten die de kracht hadden om op te veren, opveerden bij de bijbel- en praisemomenten. De zusters zetten in en de patiënten zongen hard mee. We konden onze glimlach niet onderdrukken toen we dit aanhoorden. Nadat wij als groep nog een lied voor ze hadden gezongen kon de activiteit die we voor de patiënten in petto hadden beginnen. De tas met materialen stond nog op de tuinstoel bij Ciara Lodge, dus moesten we het doen met de scoubidou touwtjes die in Dianne haar tas zaten. We hebben een uur met de mensen geknutseld omdat langer niet mogelijk was voor een aantal patiënten. De kracht was er niet meer. Na de activiteit hebben we afgesloten met een lunch die voor ons was verzorgd en vertrokken we weer huiswaarts.
Nadat Johan ons weer veilig en wel thuis had afgezet hebben we nog even buiten gezeten met ze allen en konden we beginnen met het avondeten. Deze avond stonden lekkere Hollandse pannenkoeken op het menu. Direct op het avondeten volgde de evaluatie over deze dag. Ieder had hier zo ze mening over. Al met al een goede dag met weer een ervaring rijker die (alweer) werd afgesloten met het spel namen raden. Morgen staat een sportieve fietstocht door Soweto op het programma. Tot Morgen!

Dag 11: 25 juli 2014
Fietstocht Soweto

De ochtend begon vroeg voor ons. Kwart over 8 stond Johan paraat om ons naar Soweto te brengen. een naam voor de verschillende townships naast Johannesburg (Soweto= South West Townships). De reis werd onderbroken door even uit te stappen bij het FNB Stadium. Het stadion in Johannesburg waar menigeen niet aan herinnerd wil worden (finale Nederland – Spanje WK 2010). Toen we aankwamen bij het fietsencomplex stonden er mooie beachcruisers en mountainbikes op ons te wachten om bereden te worden. Deze fietstocht stond in het teken van de verdeling van klassen binnen de bevolking van Soweto. De lower klassen de middle klassen en de higher klassen. De klassen spreken voor zich. Nadat we 100 meter hadden gefietst onderbrak onze gids Thomas met zijn compagnon ons voor de geschiedenis verhaal over de gebouwen binnen Soweto en legde de naam van Soweto aan ons uit. Verder werd ons verteld dat er een grote mix van culturen en talen te vinden is hier in Soweto. De reis werd vervolgd met een toch door de lower klasse. De lower klasse bestaat uit het armste gedeelte van de bevolking. Dit merkten we toen we door de lower Townships fietsten. Afvalbelten, stromend water wat van de toiletten afkwam, half afgemaakte huizen en viezigheid alom. Onderweg mochten we een huisje in en stond daar een bord harde pap met koeienwangen ons op te wachten. Dit konden wij tot ons nemen in de aanwezigheid van een zelfgemaakte kom met bier en een bananendrankje.

Buiten de lower klasse vertelde de compagnon van Thomas ons dat de regering dit niet wilt zien. Er is een appartementencomplex neergezet in 2010 voor de mensen uit deze townships. Wat het probleem was, was dat de mensen uit de low klasse hier grof geld voor moesten betalen om daar te kunnen wonen. De huizen waar ze nu in wonen zijn gratis, dus het pand staat voor alsnog leeg.

Na de lower klasse hebben we door de wat rijkere buurten gefietst en werden we vermaakt door straatartiesten bij het huis van Desmond Tutu. We beëindigden de 3 uur durende fietstocht met een bezoek aan het Hector Pietersen plein. Dit is vernoemd naar de 13-jarige student die is doodgeschoten door de politie tijdens een protest voor de vrijheid in de jaren 70. Bij het fietsencomplex weer aangekomen kregen we een drankje met een broodje Atjar.

Thuis aangekomen sprong een aantal mensen het zwembad in en ontfermde Alix, Rein, Rick, David en Eric zich over het fenomeen: ‘Put it where you want it’. Op een meter of 12 stonden 3 bakken ons op te wachten. De bal moest direct de bak in worden geschoten. Voor alsnog is alleen Alix en Rein dit gelukt. Na het namen raden vertrok iedereen weer naar zijn of haar huisje om te gaan slapen.

Morgen de dag met de fundraising en de welbekende Cascarrace. Tot morgen!