Dag 9, woensdag 23 juli, bezoek aan de genadeplaats
De dag begint met een vrije ochtend die door een groot deel van de groep wordt gebruikt om eens flink uit te slapen.
Om 1 uur vertrekken we richting de genadeplaats. We weten niet goed wat ons te wachten zal staan, maar Frans, onze gids van vandaag, vertelt ons dat we vandaag een grote groep mensen gaan ontmoeten die (tijdelijk) uit de samenleving gehaald zijn, bijvoorbeeld vanwege een verslaving. Aan ons de taak om hen een leuke middag te bezorgen.
Na ongeveer drie kwartier in de bus gezeten te hebben, arriveren we bij een natuurreservaat. Midden in dit reservaat ligt de genadeplaats. De zandweg daarheen is enorm hobbelig en we worden helemaal door elkaar heen geschud, de hele bus rammelt. Maar we krijgen ineens nog een 2e safari. We hebben onder andere zebra's, gnoe's, koedoes, impala's en wilde zwijnen gespot.
Het duurt vrij lang voor we bij de genadeplaats aankomen, wat ons doet beseffen hoever deze mensen van de samenleving wonen.
Bij het uitstappen uit de bus valt meteen de rust op. Hier en daar zien we mensen lopen of in een groente tuintje aan het werk. Door een slag op een grote gong worden alle mensen naar het centrum geroepen: allemaal picknickbankjes onder een afdakje. Na een kort welkom kunnen we meteen aan de slag. Een deel van ons gaat met een groep volleyballen en overgooien met een frisbee. Een ander deel gaat creatief aan de slag, met loomarmbandjes maken en kleuren.
Ondertussen komen de gesprekken op gang. We komen erachter dat er ongeveer 60 mensen wonen, met hele diverse achtergronden, maar met de overeenkomst dat er voor hen eigenlijk even geen ruimte is in de samenleving. Er zitten mensen die verslaafd zijn en die hier nu wonen, ver weg van allerlei verleidingen. Anderen zijn getraumatiseerd uit een oorlog gekomen. Sommigen zijn lichamelijk gehandicapt, sommigen zijn verstandelijk beperkt, sommigen beide. En dan zijn er ook nog mensen met psychiatrische problematiek. De geluiden die we horen geven wel aan dat ze blij zijn om hier nu te wonen, een nieuwe familie. Erg mooi om te horen, maar het voelt wel wat dubbel. Het ziet er allemaal armoedig uit, en niet heel verzorgt. Geen idee of er ook verzorgers zijn, of dat ze allemaal voor elkaar zorgen. Maar de sfeer is heel ontspannen en iedereen gaat erg leuk met elkaar om.
De dag begint met een vrije ochtend die door een groot deel van de groep wordt gebruikt om eens flink uit te slapen.
Om 1 uur vertrekken we richting de genadeplaats. We weten niet goed wat ons te wachten zal staan, maar Frans, onze gids van vandaag, vertelt ons dat we vandaag een grote groep mensen gaan ontmoeten die (tijdelijk) uit de samenleving gehaald zijn, bijvoorbeeld vanwege een verslaving. Aan ons de taak om hen een leuke middag te bezorgen.
Na ongeveer drie kwartier in de bus gezeten te hebben, arriveren we bij een natuurreservaat. Midden in dit reservaat ligt de genadeplaats. De zandweg daarheen is enorm hobbelig en we worden helemaal door elkaar heen geschud, de hele bus rammelt. Maar we krijgen ineens nog een 2e safari. We hebben onder andere zebra's, gnoe's, koedoes, impala's en wilde zwijnen gespot.
Het duurt vrij lang voor we bij de genadeplaats aankomen, wat ons doet beseffen hoever deze mensen van de samenleving wonen.
Bij het uitstappen uit de bus valt meteen de rust op. Hier en daar zien we mensen lopen of in een groente tuintje aan het werk. Door een slag op een grote gong worden alle mensen naar het centrum geroepen: allemaal picknickbankjes onder een afdakje. Na een kort welkom kunnen we meteen aan de slag. Een deel van ons gaat met een groep volleyballen en overgooien met een frisbee. Een ander deel gaat creatief aan de slag, met loomarmbandjes maken en kleuren.
Ondertussen komen de gesprekken op gang. We komen erachter dat er ongeveer 60 mensen wonen, met hele diverse achtergronden, maar met de overeenkomst dat er voor hen eigenlijk even geen ruimte is in de samenleving. Er zitten mensen die verslaafd zijn en die hier nu wonen, ver weg van allerlei verleidingen. Anderen zijn getraumatiseerd uit een oorlog gekomen. Sommigen zijn lichamelijk gehandicapt, sommigen zijn verstandelijk beperkt, sommigen beide. En dan zijn er ook nog mensen met psychiatrische problematiek. De geluiden die we horen geven wel aan dat ze blij zijn om hier nu te wonen, een nieuwe familie. Erg mooi om te horen, maar het voelt wel wat dubbel. Het ziet er allemaal armoedig uit, en niet heel verzorgt. Geen idee of er ook verzorgers zijn, of dat ze allemaal voor elkaar zorgen. Maar de sfeer is heel ontspannen en iedereen gaat erg leuk met elkaar om.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten