Niet te geloven
dat deze reis alweer voorbij is! Afgelopen maandag was de laatste dag met een
actieve planning. Het idee was om te evangeliseren voor de wedstrijd
Duitsland-Algerije. Op het laatste moment werden die plannen echter gewijzigd.
De auto van onze contactpersoon was kapot waardoor hij niet kon komen. Ook
waren er geen bijbeltjes meer om uit te delen en de enige folders die er nog
waren, waren in het Portugees. De evangelisatieactie werd dus geannuleerd. In
plaats daarvan hebben we nog een serie ballen afgeleverd bij een school.
Omdat maandag ook de één na laatste dag was, had men voor ons een ‘afscheidsdiner’ gepland. Dit was voor ons een mooie gelegenheid om de Brazilianen bekend te maken met de Nederlandse keuken. ’s Ochtends, voordat we naar de school gingen, hadden we samen met onze gastheer al boodschappen gedaan. Acht kilo aardappelen, acht kilo wortels en vier kilo uien… voor hutspot! Het koken ervan ging wat… moeizaam. Niemand van ons had erg veel ervaring met koken in grote hoeveelheden en de benodigde materialen waren ook niet allemaal voor handen. Maar heel veel gepruts en onsmakelijke taferelen later, hadden we toch echt een pan hutspot met tot pap gekookte aardappelen en net aan gare wortels J. We hadden er zelfs een stukje gerookte worst bij, wat het natuurlijk helemaal afmaakte! Onze gastheer stond stilletjes toe te kijken en vond het volgens mij wel vermakelijk. Tot mijn verrassing vonden de Brazillianen ons eten nog lekker ook!
Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van de meesten. Er was gelegenheid voor iedereen om even wat te zeggen en ze hadden een leuk presentje voor ons: een 'mate'. Dat is een speciale beker voor een typisch drankje (chimarrão) van deze staat in Brazilië. Het is bijzonder om te zien dat we in zo’n korte tijd zo’n hechte band hebben opgebouwd. Hier en daar moest een traantje worden weggepinkt. Stiekem vind ik het wel jammer dat we weer naar huis gaan. Ik heb hier echte vriendschappen opgebouwd en vanaf het moment dat we aankwamen heb ik mij hier altijd thuis gevoeld. Het is mooi om te merken dat we één zijn in Christus ongeacht de afstand, cultuur- en taalverschillen.
Omdat maandag ook de één na laatste dag was, had men voor ons een ‘afscheidsdiner’ gepland. Dit was voor ons een mooie gelegenheid om de Brazilianen bekend te maken met de Nederlandse keuken. ’s Ochtends, voordat we naar de school gingen, hadden we samen met onze gastheer al boodschappen gedaan. Acht kilo aardappelen, acht kilo wortels en vier kilo uien… voor hutspot! Het koken ervan ging wat… moeizaam. Niemand van ons had erg veel ervaring met koken in grote hoeveelheden en de benodigde materialen waren ook niet allemaal voor handen. Maar heel veel gepruts en onsmakelijke taferelen later, hadden we toch echt een pan hutspot met tot pap gekookte aardappelen en net aan gare wortels J. We hadden er zelfs een stukje gerookte worst bij, wat het natuurlijk helemaal afmaakte! Onze gastheer stond stilletjes toe te kijken en vond het volgens mij wel vermakelijk. Tot mijn verrassing vonden de Brazillianen ons eten nog lekker ook!
Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van de meesten. Er was gelegenheid voor iedereen om even wat te zeggen en ze hadden een leuk presentje voor ons: een 'mate'. Dat is een speciale beker voor een typisch drankje (chimarrão) van deze staat in Brazilië. Het is bijzonder om te zien dat we in zo’n korte tijd zo’n hechte band hebben opgebouwd. Hier en daar moest een traantje worden weggepinkt. Stiekem vind ik het wel jammer dat we weer naar huis gaan. Ik heb hier echte vriendschappen opgebouwd en vanaf het moment dat we aankwamen heb ik mij hier altijd thuis gevoeld. Het is mooi om te merken dat we één zijn in Christus ongeacht de afstand, cultuur- en taalverschillen.
Inmiddels ben ik weer terug in Nederland, maar dat duurde wel even! Dinsdag rond 20:00 uur lokale tijd zou ons vliegtuig vertrekken. Maar al bij het inchecken hoorden we dat onze vlucht drie uur vertraging had. Rond middernacht vertrokken we alsnog. De vlucht ging voorspoedig en de tien uur vlogen voorbij! Rond 14:00 uur (lokale tijd) kwamen we aan in Lissabon voor onze overstap naar Amsterdam. Maar door onze vertraging misten we deze en de eerstvolgende vlucht vertrok pas rond 20.00 uur ’s avonds en had ook weer een uur vertraging… Uiteindelijk landden we om één uur ’s nachts in Amsterdam, al met al zijn we dus 26 uur onderweg geweest! Wat word je daar brak van… Nu nog een paar dagen vakantie om bij te komen en de vele indrukken te verwerken. Ik heb een fantastisch mooie tijd gehad in Brazilië! Ik hoop dat jullie via deze blog hebben meegenoten. God zegene jullie! Deus te Abençoe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten