Zaterdag 23 februari - Dehradun

Na een schommelende nacht met niet teveel slaap kwamen we met een beetje vertraging aan op het station van Dehradun. En ja, hoor: regen. We werden opgewacht door rev. Roshyama die ons naar het terrein van PTS (Presbyterian Theological Seminary) bracht. Daar werden we ontvangen door rev. Chacko en zijn vrouw. Er stond een heerlijk ontbijt voor ons klaar en na het dankgebed hebben we met elkaar gegeten en nieuws uitgewisseld. Verschillende van onze groep hadden dit echtpaar al eerder ontmoet. Hun dochter woont met man en baby in Kampen.

Na het ontbijt kregen we een rondleiding over het terrein. Eerst gingen we naar het gebouw waar de ladystudenten wonen. De echtgenote van Roshyama is een soort mentrix voor hen. We hebben wat vrouwelijke studenten gesproken. Een paar kwamen uit Nepal, 1 studente uit Bhutan en verschillende uit Manipur.We hebben gekeken bij het woonblok waar de getrouwde studenten wonen en verschillende leden van de staf. Het regende behoorlijk hard, maar gelukkig had Roshyama paruplu's geleend van de studentes. Helemaal droogvoets zijn we niet gebleven.
Tegen 12 uur vertrokken we naar een kindertehuis: Hopechildrenshome. 

Dit huis is opgericht in 1991 voor kinderen van de rag pickers (vuilnisophalers). Zij bleven vaak de hele dag alleen thuis als hun ouders weg waren en kregen meestal maar 1 maaltijd per dag. John Varghese was indertijd student op PTS en ging werken onder deze kolonie van 150 gezinnen en kreeg hun vertrouwen. Toen is het huis opgericht en wonen de kinderen bij hem en zijn vrouw een eindje buiten Dehradun.

De kinderen krijgen hier liefde, voedsel, onderdak en scholing. De kinderen uit de 1e jaren zijn inmiddels volwassen en hebben goede banen gekregen (fysiotherapeut, leraar, verpleegkundige). Door dit werk zijn er verschillende moeders tot geloof gekomen en mochten worden gedoopt. Zo is ook hun leven ten goede verandert.

De grotere kinderen hebben we niet ontmoet, omdat het een examendag was. Maar er waren een 10tal kleintjes en die lusten best een hollandse salmiak of citroenbal!

Vervolgens zijn we op bezoek geweest bij de Himalayan Tapastry en Chhaya cafe.

Hier krijgen vrouwen een opleiding voor het runnen van een eetgelegenheid of het bedrukken van stof of het naaien van allerlei kleding, tassen , sjaals, enz. Ze kunnen dan na de opleiding voor hun eigen inkomen zorgen. We hebben daar heerlijk gegeten: chicken noodles en tomaten- of uiensoep.

Het uitzicht was prachtig, helaas was het nog steeds regenachtig. Na het eten hebben we uiteraard geld uitgegeven aan een zondagse rok of leuke tasjes.

Toen we terugkwamen hebben we bij rev. Chacko thuis gedankt voor de mooie ontmoeting en gebeden voor een veilige terugreis.

Op het programma stond dat we met de nachttrein terug zouden reizen. Maar vrijdag hadden we bedacht dat we ook graag de Himalaya wilden zien vanaf de berg. Dan was de trein geen goede keus meer qua tijdsplanning. Dus met de taxi terug naar Delhi werd het volgende plan. Helaas konden we de berg niet op vanwege het slechte weer.

De taxi om ons terug te brengen naar Delhi zou er om half 5 zijn, maar de Indiase tijd was half 6.

Als je deze rit niet hoeft te maken is ons advies: niet doen!!

We vertrokken om 17.45u en kwamen om een uur of 1 's nacht aan bij ons hotel in Delhi. De chauffeur sprak geen woord engels dus communiceren was wat lastig: via de telefoon tolkte Carol af en toe. Het was behoorlijk slecht weer met onweer en bliksem. Kortom, er werd gereden op de manier die hier gewoon is: veel toeteren, veel lichtsignalen, uitwijken, links en recht passeren en zeer regelmatig je rem gebruiken.

Maar ons gebed voor een veilige aankomst is verhoord, God dank hiervoor.

Vrijdag 22 februari - City Tour Delhi

Het ontbijt in Hotel Vikram, waarheen we de vorige dag om onverklaarbare reden zijn overgeboekt, is uitstekend: Engels met een Indische flavour. Peter is jarig, dus de nodige handen worden geschud en wensen uitgesproken. Bij de dagopening bespreken we Deuteronomium 15:11 "Armen zullen er altijd zijn." Het motto van de DVN is o.a. iets aan de armoede te doen. We worden opgeroepen vrijgevig te zijn.

Vandaag staat een rondrit door Delhi, de hoofdstad van India, op het programma. Om 12:00 uur arriveert Carol Peter. Carol heeft een reisburo en treed op als onze gids de komende dagen. Carol is tevens 'secretary' in de kerk van ds. Solanki, die we morgen hopen te ontmoeten. Carol heeft aan de hand van de deelnemerslijst - met de doopnamen - de namen uit het hoofd geleerd. Dat geeft wat hilariteit: Hans is opeens Peter geworden.

Het voordeel van reizen met 7 personen is dat je aan een eenvoudig low budget busje genoeg hebt. Deze hebben, naast de bestuurder precies 7 zitplaatsen.

De rit gaat op z'n India's: no hurry. Ik zal jullie niet vermoeien met een uitgebreide beschrijving van alle bezienswaardigheden, maar een opsomming geven. Voor de geïnteresseerden verwijs ik naar Google. Delhi is ongeveer 1600 km2 groot, met 5000 jaar één van de oudste steden en heeft meer dan 10 miljoen inwoners. Er is dus genoeg te zien. We 'visit, drive by & distant viewing' Lotus Temple (Bahai house of worship), Akshardham Hindu Temple, Mahatma Gandhi crematorium, Red Ford, Jama Mosque, Chandi Chowk, Old Delhi, India Gate, President House, Parlement House en Connought Place.

Lotus Temple

Een bezoek wil ik niet onvermeld laten en dat is Old Delhi (1630). Letterlijk alles wordt hier verhandeld op straat en vervoerd met alle mogelijke middelen. Hierbij vergeleken zijn de bezigheden in een mierennest een geordend en overzichterlijk proces.

Dan is het tijd voor een snack. Deze wordt genuttigd bij Bangla Foods, een Indiase fastfood keten voor vegi burgers en rijst gerechten. De overgang naar het 'echte werk' doe je natuurlijk geleidelijk.

Hierna mogen we onze onderhandelingsvaardigheden uittesten. we worden meegenomen naar Central Craft Cotage Industries. De verkopers halen al hun verkooptechnieken en charmes uit de kast om de tapijten (kashmier), gouden en zilveren artikelen, houtsnijwerk etc. aan de man te brengen. Voor een veel jongere verkoper ben je opeens 'my son'. Met welgeteld 1 geborduurde hoes voor een kussen (voor de pondok) verlaten we de winkel. Dat wordt droge rijst ...

Dinner wordt genoten bij Delhi's beste non-5sterren restaurant Karim's (BBC World Guide). Hoofdgerecht: murgh tikka (kip tandori).

We moeten ons nog haasten voor de nachttrein naar Dehradun, waar we morgen om 08:00 uur hopen aan te komen. In de trein sluiten we de dag af met een overdenking op Genesis 12:1-9.

Donderdag 21 februari - Op weg

Na een voorspoedige vlucht zijn we veilig aangekomen in Delhi. Vanaf het moment dat we van huis vertrokken is alles heel voorspoedig gegaan. Om even over negen waren we allemaal op Schiphol. Boardingpassen waren thuis al uitgeprint, dus we zijn maar direct onze koffers gaan wegbrengen. Even uitzoeken hoe die kofferautomaat werkt, maar dat wordt prima aangegeven.

Paul Voorberg en zijn kleinzoon waren meegekomen om Ineke weg te brengen. Bij de douane hebben we (letterlijk) de koppen bij elkaar gestoken om de Here te vragen om Zijn zegen over de reis. Mooi dat Paul ons voorging hierin.

Even over twaalf gingen we de lucht in. Het was helder en zonnig, dus we hadden een prachtig uitzicht over Amsterdam en de randmeren. We zaten gezellig bij elkaar, dus hebben al heel wat bijgepraat. En soms een tukkie gedaan.Om een uur of vier hebben we genoten van een schitterende zonsondergang. Wat een prachtige kleuren, helder blauw tegenover een dieporanje horizon. Voor dat we ons gingen vervelen, werd de landing al ingezet. Even voor twaalf uur (plaatselijke tijd) waren we al bij de gate. De luchthaven is pas nieuw, dus alles ziet er nog schoon uit. Als we bij de band aankomen, zijn de koffers al aan het draaien. Zo snel hebben we het nog nooit meegemaakt hier.

We hebben ons voorbereid op een hectische aankomst, maar dat valt reuze mee. Geen grote mensenmassa, alleen een rij mannen achter de hekken. We vinden al snel 'onze man' van Incredible Voyages die ons komt oppikken. Hij loodst ons naar een mooi busje, waar onze koffers worden ingeladen. Met enig passen en meten kan alles erin. Luxe hoor, om zo afgehaald te worden. Een paar jongens proberen nog een fooitje te verdienen door een handje aan de koffer te helpen. Twee euro willen ze hebben, ze weten wel hoe ze een argeloze reiziger geld afhandig kunnen maken. Ook in het hotel wordt alles door onze man geregeld. Perfect. Al met al is het toch nog over tweeën voordat we op onze kamer zijn. We houden nog wel een avondsluiting. Per slot van rekening is het op ons horloge nog maar tien uur. Fijn om samen God ook weer te danken voor zijn zegen op deze reis. Morgen kunnen we uitslapen, ontbijt is pas om half tien.

Voorbereidingen

Wat was er veel te bespreken tijdens deze laatste voorbereidingsbijeenkomst. Allereerst een nadere kennismaking met elkaar. Dat riep al veel herkenning op. Allemaal mensen met veel interesse in vreemde culturen, maar vooral in broeders en zusters in het buitenland.

Van tevoren hebben we presentaties gemaakt over thema's als eten en drinken, het weer, religies, zusterkerken van de GKv en de vrouwengroepen van de Women Missionary Society die zo actief zijn in het ondersteunen van het zendingswerk. Zo kunnen we elkaar veel informatie geven over het land en de cultuur.

We bespreken ook de vraag vanuit India of we een preek willen/kunnen houden (dat mag alleen een man doen). En bij de bijeenkomst van de vrouwen mogen we een bemoedigend woord vanuit de Bijbel spreken, de groeten overbrengen en vertellen over onze activiteiten. Wie doet wat? 

Veel tijd was nodig voor de bespreking van een cultureel uitwisselingsprogramma dat in Kalimpong op het programma staat. Hoe laten we iets zien van de cultuur in ons land? Veel ideeën zijn langsgekomen, maar soms ook weer verworpen omdat we een grote beperking hebben: we kunnen niet veel meenemen in onze bagage.

Er bleef niet veel tijd over voor de nodige afspraken over de reis. Heeft iedereen al een visum, heb je al vaccinaties gehad, welke medicijnen nemen we mee? En tenslotte: hoe laat en waar zien we elkaar op Schiphol, hoe gaat het met de tickets, wie vangt ons op in Delhi?

Het werd een latertje, maar zeker de moeite waard. We hebben er veel zin in gekregen. Het was ook goed om samen onze dank aan God uit te spreken en te vragen om zijn zegen. Ook voor de mensen in India hebben we gebeden. We weten dat ook zij uitkijken naar de ontmoeting. Nog even door de rijstebrijberg van alles wat nog gedaan moet worden en dan... geen Luilekkerland, maar wel een heerlijke belevenis.