Maandag: Lesedi school en afscheid van dit mooie land

Om half 9 staat onze trouwe chauffeur Johan klaar om alle koffers in te laden. Met zichtbare tegenzin neemt iedereen afscheid van de mooie plek die afgelopen twee weken toch een beetje als thuis is gaan voelen. We zwaaien het aardige personeel en de eigenaresse van Ciara Lodge uit en vertrekken met de bus voor de laatste keer richting Soshanguve voor een dagje ravotten met de kinderen van de christelijke basisschool Lesedi. Zodra de kinderen de klasjes uitkomen worden we bedolven onder enorm enthousiasme van ruim 100 kinderen. In mooie blauwe schooluniformpjes en met mutsen op rennen de kinderen op ons af. Ze klimmen op je schoot, je rug, je nek. Wat een energie!
Om enige orde in de chaos te scheppen roepen we eerst alle kinderen bij elkaar en gaan we een liedje voor ze zingen. Na de eerste woorden van ‘read your bible…’ worden we bijgevallen door vele kinderstemmetjes die het liedje luidkeels meezingen en de gebaren nadoen. Tijdens onze reis hebben we al vaker mogen genieten van het mooie en melodische gezang van de Afrikaans bevolking. Ook de kinderen zingen ons meerdere liedjes in. 1tje begint met zingen en krijgt binnen no time de hele groep mee, zonder enig overleg wordt er meerstemmig gezongen en worden er hele dansjes uitgevoerd. Wij staan met een glimlach op ons gezicht aandachtig te kijken en te luisteren naar wat zich voor ons afspeelt. Zelfs de kleinste met hun wiegende heupen en de jongentjes zien er soepeler uit dan ons, houten klazen uit Holland.

Daarna is het tijd om verschillende spelletjes te doen. De kleinste gaan op de grond kleuren en stiften, spelen een spelletje ‘zakdoekje leggen’  en ‘jan huigen in de ton’  wordt gezongen. Er gaat een groep frisbeeen, er worden armbandjes gemaakt met kraaltjes en loombandjes en het spel ‘schop de bal’  wordt met veel fanatisme gespeeld. Een heerlijke kakafonie van gillende kindertjes, geconcentreerde gezichtjes en enthousiasme. Maar het is ook slopend! Om even een moment aan de aandacht en gesjor van alle kinderen te kunnen ontsnappen ziet Rein geen andere optie dan in de boom te klimmen. Er is genoeg liefde en aandacht te geven aan deze prachtige kindertjes! Ook vinden ze het fantastisch om aan je haar te zitten, zo zacht! Een meisje zegt tegen Dianne: ‘zo mooi goud haar heb ik nog nooit gezien’.
Na zo’n 3 uurtjes ravotten in de warmte is het tijd dat de kinderen weer terug de klas in gaan. Dit geeft ons even gelegenheid om in de koelte van de kerk even bij te komen en een kopje koffie te drinken. We nemen afscheid van de kinderen die inmiddels weer keurig achter hun bureautje zitten om rekensommetjes op te lossen.

Vanuit Soshanguve rijden we richting Johannesburg en onderweg lunchen we bij een wegrestaurantje. Ook mooie gelegenheid om onze top chauffeur Johan even in het zonnetje te zetten en te bedanken voor de vele veilige kilometers, de mooie geschiedenisverhalen en goede hulp afgelopen tijd. Het laatste stukje naar de Airport schrapen we nog een keer de kelen en zingen we met ze allen uit volle borst onze vakantienummers ‘ Shosholoza en ‘Tsoang Tsoang’.
Tijd om afscheid te nemen van Johan en Folyanne (die nog verder gaat reizen in Z-A) en in te checken voor onze terugvlucht.

Na een lange reis via Dubai komen we gelukkig veilig en gezond op Schiphol aan waar familie en vrienden ons enthousiast opwachten.


Wat zijn we een ervaring rijker! Een indrukwekkende reis waarin we heel veel lieve mensen hebben ontmoet, bijzondere gesprekken hebben gevoerd, prachtig natuurschoon hebben aanschouwd, armoede van heel dichtbij hebben gezien, prachtige projecten hebben bezocht die echt een verschil kunnen maken, met eigen ogen gezien hebben welke ellende Aids veroorzaakt, ons een kunnen voelen met Christenen hier, liefde en aandacht kunnen geven aan de kindertjes en dat alles met een ontzettend toffe groep. Een veelkleurig Zuid-Afrika! Wat zullen we dit land, de mensen en elkaar gaan missen!

Zondag: bezoek kerk Pretoria en op stap met de jeugd

Op deze zondagmorgen ontwaken we mooi op tijd en na een lekker ontbijtje in de frisse morgenlucht wandelen we naar de kerk, zo’n 5 straten verderop. Er wordt een preek voorgelezen door een gemeentelid. Deze kerkdienst is niet te vergelijken met de kerkdienst een week eerder bij de gemeenschap in Soshanguve. We kunnen de preek die in het Afrikaans wordt voorgelezen (volledig witte kerk) goed volgen. De dienst lijkt erg veel op onze eigen diensten in NL, zelf het ‘AMEN’ wordt op dezelfde wij gezongen. Wel is duidelijk dat we in NL al verder zijn met de toelating van verschillende liederen buiten het vertrouwde psalmen en gezangenboek. Deze ‘discussie’  staat in de GKV kerken in Zuid-Afrika pas aan het begin.
Na de dienst worden we gastvrij ontvangen bij Hilde thuis voor een lekkere bak koffie en fantastische melktaart . We gaan daarna moeiteloos over op de lunch met kippensoep en snert (het is tenslotte winter in Zuid-Afrika). En zo eten we in het heerlijke zonnetje, gekleed in korte broek of zomers jurkje, een ouderwets Hollands kopje erwtensoep. Verschillende jongeren zijn intussen aan komen waaien bij Hilda haar huis en in 4 auto’s rijden we richting het parlementsgebouw in Pretoria waar we op het gras neerploffen voor een gezellige picknick. Onder de uitgestrekte armen van Nelson Mandela (een enorm beeld van Nelson Mandela staat er onder aan de trappen) leggen we de kleedjes neer, het meegenomen proviand wordt uitgestald en kletsen we gezellig met elkaar. Inmiddels komen er steeds meer jongeren aangewandeld en zitten we met een hele groep deze mooie zondagmiddag bij elkaar.
We spelen een potje weerwolf, andere wagen zich aan een potje twister en andere trappen weer een balletje. Perfecte besteding voor de zondag!


Aan het einde van de middag worden we weer bij onze lodge afgezet en wordt het tijd om langzaam onze koffers in te pakken voor ons vertrek morgen. Hoewel het zwembad mega koud is (sommige van ons hebben dit gewild of ongewild al ondervonden) vinden we toch dat we niet kunnen vertrekken voordat we allemaal een jump hebben gewaagd. Dus hijsen we ons in bikini en zwembroek, pakken elkaars handen vast, fototoestel op zelfontspanner, diep inademen en… JUMP!! De adem wordt even ontnomen, het gillen was tot 5 straten verder te horen, maar we kunnen in ieder geval zeggen dat we allemaal in het badje kopje onder zijn gegaan.


Deze laatste avond sluiten we in stijl af met een heerlijke braai en het maffiaspel.